TWEE SCHETSEN VAN EC. VAN HOUTE (LAND VAN CADZAND) SAKJE Op z'n 's zondags 'êêt'nde die vanzelf Izaak. Mao ze zei'n altiid Sakje. 't 'Aot ook kunn'n ziin Sakke of Sak, mao't wier Sakje. Wan ie was d'n joengst'n van de vier en "n achterankommertje. En ook nog a 'n 'êêl kleintje, 't kakkenisje zóö gezeid. Nie dat ie vèder achter was, vère van dao. Dao zat alêênig wa weinig groei in. Mao daorom liet ie z'n eig'n nog nie verabbezakk'n. Toen ie kleine was nie en laoter ook nie. Ze weund'n noe mie z'n vier'n op d'ostie, twêê broers en twêê zus ters. D'n ouwsten was d'n baos, en vlak die ouwste zuster ook nie uut! De ouwers waor'n nie oud g'wöör'n. En zóö as dat vroeger mêêr gebeur'nde: De kinders kwaom'n niet toe d'n trouw en ze bleev'n tegaore in 't bedrief. 't Was eig'nlik 'n bitje gedwoeng'n fraoig'eid, ze waor'n zoodoende alle vier boer en boerinne, mao gêên van elk voo z'n eig'n. En soms liet 'r d'êên of d'n andr'n wel 'n kêêr uutvallen: 'k Zouwe kik ook wè getrouwd will'n ziin. 'Oe of je dat dan ook moet opvatt'n! Mao 't was noe êên kêêr zóö dat d'r mêêr boerekinders waor'n dan boer'osties. En ai dan toch boer of boerinne wou ziin en niks anders, dan 'aoi da. 'n Vréémde vrouwe bie twêê and're of 'n vréémde kérel bie twêê broers! Nêê niks as akkelgaor'n, toe vère buut'n d'n boogerd! Dao kwam veel nog 'n kleinig'eid bie, de cènt'n weetje, die bleev'n zoodoende bie bekaore. Verstaoi dat ook? Noe êêst 'n kêê over welk'n tied of me 't noe 'én. In di geval over d'n tied ai in di land in elke plaot- se mie d'n tram koste komm'n. Be'alv'n dan op 't Kèrkje in 'Eille en op de Marolleput en zöömêêr. Mao da waor'n dan ook zukke kleine g'hucht'n dat 'n geitebok d'r nog gêên dröög'n boot'ram kon verdien'n. Om noe op Sakje t'rug te komm'n ie was 'n jaor of 35, 40 en 'n fasoenlik vintje. En toch wier d'r over 'm gepraot. Mao dat 'aoi noe a gauwe bie zukke soorte van famieljes. Wan onder die onder- scheie èrv'n van broers en zuster - of ze noe op 't 'of gebleev'n waor'n of in 't durp waor'n gaon weun'n - ai wel êês 'n ienkel'n die 'n bitje opviel, 'n aordig portret of 'n vrèmd'n waofelbakker, en dao moei dan niet zóó van opkiek'n. Wan die mèns'n 'aon ook 'n wa ongewoon leev'n g'ad. Ai elk'n aov'nd, ook 's zaoterdags en 's zondags en in de schoolvakanties, en ook laoter nog, altied op zöó'n afgeleeg'ne boer'ostie op makaore angeweez'n ziit, ai blieje ziit as d'n ingsteboer d'r weer êês is of dat 'r 'n kasjesvint êês langs wil kom'n, dan groei nie nao de wèreld toe, dan 'ei kanse d'ai 'n brokke verleeg'n wóördt en in gezelschap je nie durft t'uutr'n. Dao vandao glöóv'n ze van die mèns'n altiid iets êêrder as van ande'r'n. Van Sakje noe wier gezeid, dat ie elke maond of daoromtrènt nao Maldegem gieng uut wandel'n. Zóó êêt'nde da ai 'n nacht of langer van 'uus bleef. Dan zou die nao 'n vrommes gaon wao die goeie vrind'n mie was. Sakje was da wel 'n kêê nao gevrooh'n en dan 'ao tie geziet: Ah, jao. da 's die famielje die bie 't uutbreek'n van den Êêste Oorloge as vluchtelieng'n bie ons op d'ostie angekom- men was. En die vrindschap is angeblev'n. Sakje dan, gieng op versite bie Nathalie, die 'êêlemaole op 'eur zelv'n in Maldegem weun'nde. Wa zat daor achterin? Niks, êêlemaole niks! Mao j'ao ze daorover toch êês moet'n'öör'n! Kommeer'n! Gêên klein bitje. En zóó êês peink'n nao mekaore en dan die lipp'n vooruut, ee, da 's toch zegg'n da man volk dan. En de vrouwelieng'n? Fientjes lach'n ee, of d'r 'óöfd schudd'n as ze boov'n de jaor'n waor'n. Sakje gieng dan 's zaoterdagsmiddag te voete naor Oösburg. In dien Kerzands'n tram zaot'n d'r allicht bekènden en die waor'n misschiens zóó astrant om wat te vraog'n. Z'n slaoprok 'ao tie nie 38

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1999 | | pagina 40