't Is de piene nie wèèrd om't te vertell'n, mao't is't voospil.
Wan net was Keesje Blom achterom dad 'uus nao binn'n of dao stak Bello z'n kop in de lucht. Dao
gieng 'n schok deu z'n leej'n. Z'n kop nao lienks dan nao rechs en toen sproeng die recht, gaf 'n
snok an de line, die schoot los en Bello, vanself nog mie d'onnekarre acht'm an, vloog trug as 'n
piile uut de booge. Wa zöö'n bêêste in fiine reuke eit, dao is gêên voobeeld van.
Gie kun wè begruup'n wat 'r gaonde was. Op da boer'of was de kèrn'ond lóóps. Die lag an 'n lange
kittienk voor z'n 'ondekot. En dad 'ondekot stoeng tussn'n an d'êêne kant't boer'uus en an d'an-
dere kant de schuure mie de stall'n.
A wè, Bello vloog mie die karre d'n diek af, 't of op over de boenkige wegt kop over gat rechtop
die teeve af.
En êêst 'aot dao gêên méns èrege in. De knechts waor'n in de stallen 't boer'uusouw'n was binn'n
of bezig op de straote voo 't 'uus en de meid'n waor'n an 't melken in de koeiestal. As t 'r niks
anders gebeurd was, dan 'aot 'êêl da spil z'n eig'n afgespeeld zonder dad iemand d'r érge in 'ao!
Dan 'aon z'op da boer'of over ienkele maon'n g'zeid: Wa is dat mie dien kern 'ond? Die ei joeng 'n
uut d'r eig'n. Zeker 'n bêêntje ingeslikt.
Wan op 'n boer'of ziin zukke dieng'n 'êêl gewoon. Je moet dienk'n ze leev'n dao voo 'n dêêl van
de kwêêk.
Pèèr'n, koeij'n, vèrkes, allentaole op d'r beurte, daoromtrènt 'én dao te maok'n mie die kwarweie
wao dien 'ond van Keesje Blom zöö zêêre as d'n tram op afvloog. En gêên méns meent dao bie-
zondere notitie van. Je gaot toch nie zitt'n kiek'n nao die 'aone tuss'n d'oenders?
Da's op 'n durp anders. As t 'r vroeger 'n 'iengst deu 't durp kwam, dan liep'n de schoolkinders 't
'öópe en dan riep'n ze: D'n 'iengesteboer! en dan liep'n ze mee achter die vint in z'n blauwkatoe-
ne kiel, die an 'n lange liine d'n 'iengst voer'nde. 'n Mooi pèèrd was dan z'öön gróöt'n, zwaore
Vlaoms-Belgs'n 'iengst, z'n kop in de lucht, schööne gebreistèèrd, blienkend of tie net gepoest was,
net zöö'n vint die dienkt dat ie 'êêl wa te zegg'n 'ét.
'n Kööie meisjes en joengers d'r achteran, wan dao zou op'n 'ostie binn'n 't durp of net d'r buut'n
wè 'n spektakel te zien zin en da was ook zöö. Mao 't komike was da dao nööit boerekinders bie
waor'n. Voo die kinders was dat iets wa daogeliks mee kon maok'n.
Binn'n 't durp 'aon vee kinders 'n kemien. A wè, van zöö'n kemien wou'n ze gèèm joenkjes 'èn.
Dan most er ook 'n kerweie gebeur'n. Ze gieng'n naor 'n vint die 'n ram 'ao en dao wier dan ker
men dan biegestook'n. Da's niks ongewoons. Mao 't was toch wè 'n bitje ongewoon dat er dan 'n
baole voo da kotje wier g'ang'n. Elkêên wist was t 'r gebeur'nde, mao je mocht 't nie zien. Of
eigenlik moch je 't wè zien, mao weetje nie opzettelik. Ze zeij'n nööit: 'Aos je wèèr je, dan kun je
't zien.
Kuijook begruup'n. Zöö zie je wa gewoon is, dao gieng'n ze ongewoon mee om en wad ongewoon
is, da wier 'n gewènte en vonn'n ze gewoon. Maor op 'n boer'of deej'n z'alles 'n bitje gewoon in
die dieng'n temèns'n. Kui dienk'n da die 'iengstebnoer 'n baole voor z'n gezicht 'ieng. En dao dien
boerenknechts d'r eig'n omdraoid'nü
A wè, da mie Bello en dien kèrn'ond zou gêên méns gemérkt 'èn, as Keesje Blom 't nie gemérkt
'ao. Die 'ao gezien, da Bello d'r vandeu gieng en toen was tie an 'n 'aos en zöö gauwe as z'n korte
bêêntjes 'm mao draog'n konn'n achteran gekomm'n. En a bie 't 'ekken van dat 'of, riep tie zöö
'ard ast tie kon: Ui, ui, 'out 'm teeg'n. Jao 'm weg!
En toen keek'n de knechts 's over d'onderdeure van de stal en de meid'n keek'n op van d'r wérk
en dao zaog'n ze dien 'ond mie die karre achter 'm an op d'n kèrn'ond afvlieg'n. Mao da was 'prèn-
te. 'n Öögenblik laoter 'ao Bello dien andr'n 'ond a te pakk'n. En dao gunter kwam Keesje Blom,
roep'nd en wel. Allemeedig nog an toe, ze schrêêuwden 't uut van 't lach'n! Wan Bello was nog
altied angespann'n an die karre. Tuss'n de twêê triem'n en in z'n tuug mie twêê strieng'n vast an
de karre. Nie makkelik voo da bêêst, nêê mao dao was gêên méns die 'm losmaok'nde. En toch
45
