gieng da bêêst deu mie de k'rweie waoraon die begon'n was. Kui 't je voostell'n? Di 'onnekarre
gieng op en neer net as 'n wuppelpèèrd waorin 'n kleine joeng'n zit. En Blom was t 'r noe bie en
zag 'oe dat z'n karre op en neer gieng en 'oe da z'n eiers kapot gieng'n. Wan da bêêst wist nog nie
van op'ouw'n. 't Geel en wit van d'eiers liep deu de mande op de böömplanke van de karre en ienk-
le beuz'n mie suker waor'n gescheurd en de suuker stroomde d'ruut. En 'n koffiebeuze was ook a
kapot.
Kui glöov'n 'oe da ze daor allemaole leut' 'aon?
Zóó iets gebeur nie elk'n dag.
Keesje Blom stoeng d'r beteuterd bi. 's Schao van belang!
En dan da lach'n van al die mèns'n. 'n Bitje muftig was tie we, mao j'ieuw z'n eig'n goed. Astie
liet mèrk'n dat ie 'n brokke dul was, dan 'aon ze nog vee mêê schik g'ad en 't was a welletje zöö.
En 't wier nog érger. Wan dao was dien 'ond klao, mao daomee was 't spil nog nie uut. Ieder begr-
uup da we. En toen riep de gröóte knecht: Ah, Blom, d 's 'n trouwfêêste. Twêê 'onn 'n voo de fai-
tonne en 'n speelman op de kasse van de karre. Onz'n koeiwacliter kan op d'n ammonikao speel'n,
die riej mee nao Kerzand.
En toen begost die knecht 'n bitje te schots'n en te zieng'n:
En Bello is getrouwd
En Blom in de miserrie
Blom in de miserrie
En Bello is getrouwd
En Blom in de miserrie
't is z 'n eig 'n fout!
Al die mèns'n - de boerinne en d'n boer en de kinders waor'n d'r ook biegekomm'n - ze
schrêêuwd'n 't uut.
Toen wier Blom 'n brokke mottig. Al die schao van al die gebrokk'n en gekneusd' eiers en die
booschapp'n ok nog kwiet en gêên bitje kompassie en uutgelach'n wöör'n nog an toe.
Inêês vloog tie gerizzeleveerd nao de straote voo 't 'uus, ie pakk'nde 'n zienk'n immer en pomp'n-
de die vol waoter. Toen smeet di dien immer mie waoter over die 'onn'n.
leng, ieng, ieng, ieng, ieng! schrêêuwd'n en jankt'n z' alle twi. Di kèrn'ond vloog in z'n kot en
Bello schudd'nde z'n eig'n 's as 'n waoter'ond.
Toen liet ie z'n kop 'ang'n, z'n öör'n nao beneej'n. D'n baos was dul. Wad 'ao tie dan misdaon?
Keesje Blom draoi'nde de karre omme en ze: Allei. Naor 'uus! Goej'n aov'nd.
- Ah, goeijn aov'ndzei'n d'andre. En wel tuus, ee, en nog bedankt voo de leute 'óór!
Keesje Blom was uut z'n 'ameur. En da gebeur'nde nie dikkels. Maor al die schao. En mèrg'n wist
'êêl Kerzand d'rvan. Dan wier die nog uutgespot ook.
En jao: twêê daogen laoter zei d'r êên: Ah, Blom 'ei tie trouwfêêste nog lange geduurd?
- Ahn m'n joeng'n, zei Blom, toe drie uur'n in de morg'n. Me waor'n zóó zat as vèrkes van dien
avoekaot van de Zwarte Kip ee?
- Beter zóó, as je te laot'n uutlach'n, docht Keesje Blom.
46
