die aan den lijve het wel en wee van een koeiewachter, want over diens beeltenis hebben we het,
ondervonden zijn nog in ons midden -, werden jongens, maar ook meisjes van soms nog geen tien
jaar ingeschakeld voor het hoeden of wachten van koeien. Koeienwachter was hun benaming.
Veehouders hadden voor het grazen van hun koeien dijken in pacht. Om te voorkomen dat andere
meer aantrekkelijke gewassen als voedsel werden gebruikt, was een koeienwachter opgedragen te
zorgen dat de koeien bij elkaar bleven en niet van de dijk konden afdwalen. Een taak in koude,
regen en mist: voor jonge kinderen bepaald geen aantrekkelijk werk. Als hulde aan al deze jongens
en meisjes staat thans op het Marktveld een beeldje van een koeiewachter geschapen door Antoon
Beijsens.
Na de onthulling van het beeldje konden alle genodigden onder het het genot van een aangedragen
kopje koffie of een andere versnapering het streekmuseum bezichtigen.
Hoewel het in die kleine, schots en scheve kamertjes soms tobben is om iets kwijt te kunnen of goed
op te hangen en er geen mooie en geschikte expositieruimte is, is de locatie als eilandelijke
schatkamer perfect en bijzonder origineel. Voor ons, maar hier verloochent zich de archeologische
achtergrond niet, trok de bijzonder educatieve en illustratieve presentatie van de pronkstukken van
'De Motte' onze aandacht.
De Melissantse koeiewachter
Mattheus Adrianus Doorn, ca. 1889.
10
