NETUURLEK VOEWBAL OP DE KLUISTEE Pau Heerschap Een van de wandelgebieden van de Stichting Zuid-Hollands Landschap is het kleine natuurgebied De Kleistee in Ouddorp. Vroeger stond hier een 18de-eeuwse boerderij op een stuk haaygemete, woeste grond, waar gedeelten als sinds de 17de eeuw ontgonnen zijn en in cultuur gebracht. In het gebied zijn nu nog alle facetten van het typische Ouddorpse landschap waar te nemen, zoals 'haemete, haogten(zandwallen) en schurveliengen (lage walletjes die vroeger dienst deden als perceelsscheidingen)'. Het volgende speelt zich af op de Kleistee. 'n Hortie elee bin 'k nog 's op de Kluistee weze kieke. Om d'r te kommene hao 'k de eige pad enome, die 'k as kind altied gieng: van huus binne deur over de haogten, die rond de mêê'ies land ligge. Veel ménsen noeme die tegenwoordig schurveliengen, mar 't binne d'r hêêlemaele gêên. 't Viel niejt mee! Grööte stikken waere dichtegroeid: '11 haop brem, braemen in 'n bèrg oplaopsels van eikebaomen. D'r was haest gêên deurkomntene an. Op 't lange leste kwam ik op de plekke wêêr m'n vroeger dichte gienge spele. De ouwe koeiepit was t'r nog, allêêne veel kleinder. Voor 'n gróót gedêêlte dichtegroeid mit alderleie waeterplanten. D'n hollen wilgebaom, die zööwat plat op 't waeter lei, was t'r niej mêêr. As kind gieng ie dêêr dichte eeven'ies opzitte in dan was 't net of ie in 'n bóó'ie op 't waeter zat. Aok de ouwe boerestee, wêêr Jan van Dam in weunende stieng d'r niej mêêr. In gedachten verzonke liejp 'k vaorder over 't pad nae de plekke wêêr óóit 't huus in de schure estóö hao. Ik liejp nè'ies langs die paelties mit röódgevèrfde koppen, die 't Zuud-Hollans Landschap, dat dêêr tegenwoordig de baes is, eslege heit. D'r waere nog resten van de ouwe groewntetuun, 't hof zóó gezeid. Oak d'n baogerd was nog duudelik te ziejene: d'r waere zelfs nog nieuwe appel- in perebaomen epoot. D'n ouwen moerbeiebaom stieng d'r aok nog. 'k Vroog m'n eige of wat 'r nog over was van dat lappie grond dat vaoder van Jan van Dam ehuurd hao, om d'r vroege aerpels op te telene. Mit 'n bee'ie schuldig gevoel gieng 'k van 't pad of om te göó kiekene. Of in toe keek ik wat benaauwd om m'n heene of ik niejt ezieje zou woore deur d'n êênen of aoren opzichter.Hier most 't weeze. 'k Zag niks aors voor m'n dan 'n vleie ondeurdriengbaere struuken. Vlug gieng 'k wêêr vromme naer 't pae'ie wêêr ie over mchtt kuiere in kwam even laeter op de ouw lieje nae de vroegere boerderieje. Verbie de haoge eikebaomen lag 'n ope plekke voor m'n, hier in dêêr ongerbroke deur opgeschote brem- in braemstrunken. Hier was vroeger 't voewbalveld van de Oudurpse voewbal. Inêên most 'k wêêr dienke an die zaeterdagmiddeg, toe 'n kammerao'ie m'n overehaeld hao om nae 'n voewbalwedstrijd te góö kiekene. Mil 'n bee'ie bezwaerd gevoewl gien 'k mee: voewbal lag in 't zwaere Oudurp niejt zóó goewd. Toe m'n op de Kluistee ankwamme, stienge d'r al 'n haop 'supporters' langs de mit zurg getrokke kalklijnen, De spelers waere d'r eige nog an 't verklêêjene. 'n Klêêdkaemer was t'r nog niejt. Je dee 't geweun onger d'n blööten hemel, achter de brembossen. Tussen de muuzeóörties in de zandblaew'ies lagge hier in dêêr staepelties klêêren op 't draoge roege gors. An de doelpaelen waere netten espanne. De wesstrijd gieng beginne. Tegen wie ze moste spele wee 'k niej mêêr. Meschien tegen die uut De Plaete'? Ze hao róóje hemden an, dat weet 'k nog wel. Van 't spel op z'n eige begreep 'k niejt veel. Ik was netuurlik voor die van uus. Ze hao róód-wit gestrêêpte hemden an, in zwarte broeken, wêêrvan de puupen toet op d'r spierwitte kniejen hienge. De tegenstanders hao 't veld tegen: Soms straopende d'n bal in 'n kuule mit laoj zand, of gieng 'n de aore kant uut as 'n tegen 'n bult op 't veld ankwam. Soms beurende 't dat 'r 'n speler tegen de 43

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1999 | | pagina 45