Nederlandse spelling als voorbeeld
Ter afsluiting kom ik nog even terug op het wezenlijke verschil in doel tussen de spelling van de
standaardtaal en die van dialecten. Juist omdat het doel zo verschillend is, lijkt het mij niet zo ver
standig om de spelling van het Nederlands min of meer als uitgangspunt te nemen. Natuurlijk lijkt
dat spellingbeeld voor veel lezers vertrouwder, maar tegelijk ontneemt het iets aan het doel van het
dialect schrijven: zo'n spelling masseert op onopvallende manier klanken weg, want die abstrahe
rende werking van de standaardspelling filtert dan de waarneming. De andere route lijkt mij beter:
trekje niets aan van het Nederlands, kruip zo dicht mogelijk bij je eigen klanken, en als je daar iets
eigens voor hebt gevonden, ga dan met anderen verder en kijk hoe je samen tot een leesbare spel
ling komt voor jouw dialect. Dan heb je een spelling die in staat is het hart van de taalgebruiker
aangenaam te treffen.
Oldenzaal, januari 2000
43
