WIENKELE
deu Jan Zwemer
Komme julder ook wè is op zaeterdagochend in stad? Ikke't leste jaer nie mi - 'k moe dan op pad
nè de studio op Souburg - maer ik wete nog wè da'k er vroeger graog kwam. Nie alleên omda't
dan nie zö druk is in stad, maer omdat er ook ander publiek loopt as bievobbeld 's middags.
Op zaeterdagochend in de wienkels in stad, kom je de ménsen tegen die as iets moeten Die gaen
nie wienkele, zöas die lui die at er op zaeterdagmiddag lope: etalages kieke, ménsen kieke en
impersant jen eige laete ziee. Neê, die van 's ochends die moete iets dat leit in stad in de wienkels
en da's te ruilen vö geld. Dus moe je daè weze om dat te 'aelen - en verder geên gezeur, 't Bin ook
een bepaeld soort ménsen die a je op zaeterdagochend in stad tegenkomt. Wakkere types, die
deurstekkere. Degelijk volk uut de durpen, die nie 'ouwe van drukte en mee 't waerm eten tussen
de middag a wi lank en breêd thuus wille weze. Jaop den 'Ollander van Aegtekerke mee z'n
geul'oedje en zö. Slag vö de keer zag ik Jaop ieversten op de Lange Delft of de Burg, 'k wete 't nog
goed. Een bitje 't Middelburg van vroeger, dienke 'k wè is, zonder aol de branie die at er 's middags
rondloopt.
Noe ei je dat wè is meer, da je ieversten op een bepaelde tied van de weeke een bepaeld publiek
antreft. In de supermart in Middelburg-Zuid 'k dat ook dikkels gedocht, in de jaeren da'k er
weunde. Op diessendagmiddag bievobbeld, om een uure of 'alf driee. Je ei nog geên twintig stappen
achter je karretjegezet, of je dienkt a: O ja, z'èn d'r wi een wolkje losgelaete. Van die
beroeps'uusvrouwen van 't moderne type, in de joeng belege uutvoerieng.
Bewust stom g'ouwe - want de venters dienke we - en stief in de plamuur - vö wuuven is 't 'et
uuterlijk dat a telt. Nooit een lachje op ulder gezichten, nooit een vriendelijk woord of een knikje
nèr een ander. Zoue ze misschien eêl de tied mee 't idee loope dat ze in d'r naedaegen bin?
Trouwens, een echte 'uusvrouw ei volgens de ieeën uut uldere gloriedaegen - de jaeren vuuftig, of
zestig of zeventig - mee een ander toch niks te maeken? D'r bin gelukkig genoeg andere vrouwen
van die leeftied - ook daer in de supermart - mae dit type kenne je misschien aol toch ook. Van die
doosjes die as bie de bakker of de slager een nummertje grisse - ik ze ook wè voor zie drienge -
wan ze bin ommers alleên op de wèreld. Hartelijk dank an de moderne consumptiemaatschappij,
dienk je dan.
En ja, waerom zag ik zukke trutten eigenlijk zö vee in de supermart op middaegen deu de weeke?
Precies: die waere net as ik in de gelegendeid om ulder boöschappen te doeen op momenten dat er
weinig ander volk in zö'n wienkel liep. Tussen vuuve en zesse 's middags ao je daer in Middelburg-
Zuid wi een ander soort ménsen: de werkende joengere, groöt g'oore in de jaeren tachentig of
tnegentig. Sommige netjes in 't pak, andere onder de walkman, soms aollebei geliek. Vlot, beheerst,
aoltied goed gebekt.
Ik wete wè da 'k toen wè is gedocht wat zoue die noe aol van Zwemer dienke? Die andere, die
trutjes en die joengelui. Misschien dochte ze mee z'n aollen wè: daè loop wi zö een onverzurgd
type, groöt g'oore in de jaeren zeventig - je weet nie of 'n loopt te suffen of te dromen van een
betere wereld, of aollebei gliek.
Ao jae, uuteindelijk bin me mee z'n aollen kinders van de twintigste eêuw. Wien za 't zeie of me
strekjes, over een jaer of tiene, aol nie duudelijk herkenbaar bin vö de nieuwste generatie die as mee
internet en computers en 'eêl die rommelse boel opgegroeid is. Die vinde misschien zö een Zwemer
typisch iemand uut de zelfde tied as die doosjes, die yuppen en die gabbers. Wien za 't zeie - of
zoue ze in de jaeren tiene van de éénentwintigste eêuw nie mi wienkele.
43
