boekenstand. Omroep Zeeland Radio was ook van de partij en zo rond vijf uur 's middags hoorde ik een interview met de schrijver over de autoradio. Voor de lunch kregen we nog een optreden van Kant'ooi die leuk (en kwalitatief zeer goed) zongen. En praktisch alles zonder begeleiding! Het aperitief en het eten waren weer uit de kunst. Jan Oosthoek had alles weer prima geregeld. (Alleen z'n messen binne zo allemachtig bot, di ka je we bie op je blööte nae d'overkant!) We zaten met gezellige mensen aan tafel, van Flakkee en Walcheren. (Di weune ok gezellige mensen, öör, a je dat nog nie wist!) Het middagprogramma was zoals gewoonlijk leerzaam en ontspannend. Anja Kopmels zong weer mooi, met en zonder gitaar en met en zonder kramp. (Die kramp za toch nie van 't hornet pelle komme? Da' zou nie zo snuhher weze!) De schoolles in het Zeeuws was een demonstratie van enkele delen uit het lespakket voor het basisonderwijs zoals dat door de Stichting School en Dialect is ontwikkeld. Zeven kinderen onder leiding van meester Adri Quaak (afkomst laat zich niet verloochenen) en met medewerking van Anja Kopmels, Ed Steijns en Engel Reinhoudt maakten ons duidelijk hoe een en ander in zijn werk gaat. Piet Scheerders had de regie en deze keer liet de techniek hem niet in de steek (ie a 't er natuurlik ok 'n eel jaer gesubsidieerd op kunne oefene). Jammer dat de continuering van dit schoolproject door Piet Scheerders onzeker is omdat er nog geen duidelijkheid is over voortzetting van de provinciale subsidie voor het lopende schooljaar en daarna. De guus krege van de voorzitter allemaele babbelaers, trouwens d' aore medewerkers ok. Na de thee/koffiepauze was Bertus Limonard aan de beurt om "n ieselik spookverhael' voor te lezen, 't 'Oendervleis stoeng bie m'n vrouwe 's aevens nog op d'r lief. Voor-eest gae ik nie mi nae 't Openluchtmuseum in Arnhem en in 's 'Eerenoek zou 'k nog voe niks nie durve weune. Het optreden van achtereenvolgens Anja Kopmels en Engel Reinhoudt ('k zou die twêêë ok wè is 'n keer saemen wille ööre) bracht weer warmte in de zaal en we mochten ook weer een keer meezingen. Vervolgens nam de voorzitter afscheid en kreeg iedereen die op enigerlei manier had bijgedragen aan het welslagen van de dag een presentje. Daarna zongen we zoals gebruikelijk ons volkslied en was het weer gedaan voor een jaar. Wat me ieder jaar weer opvalt is, dat er zoveel mensen zijn die het boekje nodig hebben voor de tekst van ons volkslied. Allé, volgend jaer allemaele uut ons ööd, Toen we 's avonds naar huis reden zeiden we tegen elkaar: 'Hek toch, d'n eelen dag praote me dialect en ons volkslied zienge me in 't ABN. Oe zou dat noe toch komme?' Zou 't nie wat voe Wim Joosse weze om daer is 'n passende vertaoling van te maeken? 30

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2000 | | pagina 32