minder bekend. Ans Amoldus merkte bij het voorlezen aan haar eigen kinderen 's avonds in bed,
dat dit dikwijls eindigde in een zeurpartij om nog één bladzijde extra, en als die spannend eindigde
moest er kost wat kost nóg een gelezen worden. De oplossing zag zij in korte hoofdstukjes. Die
waren net lang genoeg voor een avondsessie en als ze goed afgerond werden gaven ze geen reden
aan een tweede hoofdstuk te beginnen. Zo begon zij aan de serie meisjesboeken Tillie en Ti ff ïe19,
die uit zes deeltjes bestaat. De hoofdfiguur is het meisje Tillie; de Yorkshire-terriër van dochter
Arnoldus inspireerde de auteur tot de hond Tiffie in de boekjes. Het eerste deeltje gaat over Tillie,
Tiffie en een vriendinnetje Loesje. Het bijzondere is dat Loesje verlamd is maar nergens wordt daar
zielig over gedaan of extra de aandacht op gevestigd. Loesje speelt enthousiast mee, alleen wel
zittend in haar stoel. De serie is vertaald in het Duits.
Er kwamen nog meer boekjes, zoals Annebel en Annebel en haar pony, Tim en de muis gevolgd
door Tim en zijn hond. Mevrouw Amoldus biechtte na een complimentje over de series op dat haar
man toch een beetje geholpen had: hij vond haar stijl soms maar een 'tante-betje-stijl'. Dat neemt
niet weg dat de boekjes gemakkelijk en graag gelezen worden door kinderen vanaf zes jaar, en voor
drie- of vierjarigen zijn ze heel geschikt om voor te lezen.
Het echtpaar Amoldus, ook bij het schrijven partners.
Johannes Hendricus Willem Amoldus is zo lang mogelijk actief gebleven. Zelfs toen hij ziek was
bleef hij plannen maken. Liefst had hij nog veel schoolboeken geschreven, naslagwerken en boeken
waarin hij de aandacht wilde vestigen op ons waarden- en normenpatroon, waar hij zich de laatste
jaren zorgen om maakte. Een man, gestorven in het harnas.
17
