Walcheren
Invasion
k*UM>
(Fig. 1) De geallieerde opmars in het najaar van 1944.
Op 23 september werd voor het eerst overwogen het eiland te inunderen door een bombardement
van de zeedijken. Toestemming van het hoofdkwartier werd verkregen op 1 oktober. Vervolgens
werden op 2 oktober pamfletten uitgeworpen om de bevolking te waarschuwen voor het naderend
gevaar. Op 3 oktober volgde de eerste luchtaanval op de dijk bij Westkapelle. Door een combinatie
van oorzaken verliep deze aanval desastreus. Het dorp werd grotendeels verwoest, waarbij een groot
aantal burgerslachtoffers te betreuren viel. Weliswaar werd door het bombardement een grote bres
in de zeedijk geslagen, maar door de relatief hoge ligging van het maaiveld direct achter de dijk
verliep de inundatie van het eiland zeer traag. Zodoende werd besloten de dijken op meer plaatsen
te bombarderen. Op 7 oktober werden de dijken bij Vlissingen aangevallen, hetgeen leidde tot
bressen bij de Nolle en bij fort Rammekens. Door de bres bij Rammekens stroomde in korte tijd een
groot gebied ten oosten van het Kanaal door Walcheren vol. Het maaiveld lag hier aanzienlijk lager
dan in het westelijk deel van het eiland. Nog verliep de inundatie te traag, waarna op 11 oktober ook
de dijk bij Veere werd verwoest. Pas op 17 november was er sprake van een feitelijke inundatie van
het hele eiland, al bleven er verschillende hooggelegen plaatsen droog. De luchtaanvallen op
Walcheren zijn goed gedocumenteerd in een aantal studies van de hand van Paul M. Crucq.3 4
De feitelijke aanval op Walcheren begon op 1 november. Na zeer hevige gevechten, met name bij
Westkapelle en de Sloedam, werd Walcheren op 6 november bevrijd. Na het gebruikelijke
mijnenvegen was de haven van Antwerpen op 26 november open voor de geallieerde vloot.
21
