Lodewijk de Vrome als 'miles
christianus'ca. 814. Hrabanus
Maurus, Laus sanctae crucis,
Bibliotheca Apostolica Vaticana,
Rome, Reg. lat. 124, fol. 4v.
Vikingen
Vanaf 835 worden er regelmatig vikingraids op de Engelse kusten gemeld23. Domburg moet rond
die tijd een belangrijke rol zijn gaan spelen als steunpunt voor Deense piraten en kon tevens als
uitvalsbasis dienen voor aanvallen op de Friese kustlanden. Want deze werden vanaf 834 praktisch
jaarlijks door plunderingen geteisterd. Hun aanwezigheid op het eiland is voor de eerste jaren
slechts indirect af te leiden, want een directe getuigenis van hun verblijf hebben we niet. Zo zou
volgens de kroniekschrijver Flodoard de bij keizer Lodewijk de Vrome in ongenade gevallen
bisschop Ebo van Reims in 834 naar de Noormannen zijn gevlucht24. Blijkbaar ging Flodoard er in
de tiende eeuw van uit dat ze zich permanent in of ten noorden van West-Francië hebben
opgehouden. Ook de actie van Lodewijk de Vrome - hij wilde een militaire versterking op Walacria
realiseren - wijst op de plaatselijke aanwezigheid van piraten. Al in 834 reorganiseerde hij de door
zijn vader Karei de Grote opgezette kustverdediging en het jaar daarop nam hij aanvullende
defensieve maatregelen24. Maar dat alles had weinig succes, de plunderingen gingen door. De keizer
bestrafte enige graven wegens hun nalatigheid bij de bestrijding van de piraten en dreigde met
strengere straffen26.
En dan wordt Walacria overrompeld, juist de plaats waar de Frankische militaire bezetting
aanzienlijk en waarschijnlijk de grootste in de Friese en Vlaamse kustlanden was. Het moet voor de
aanvallers dan ook van groot belang geweest zijn dat dit voor hun essentiële steunpunt heroverd
werd. In de zomer van 837 kregen Deense piraten het eiland na deze raid in handen27. Lodewijk de
Vrome stelde direct een reis naar zijn opstandige zoon Lotharius I (840-855) in Italië uit en haastte
zich naar zijn palts in Nijmegen om maatregelen te nemen28. Blijkbaar was deze gebeurtenis zo
6
