DanorumDeense piraten, zoals de auteur van de Gentse Miracula sancti Bavonis ze noemde59.
Hroerekr kon en wilde zich ook niet om dit eiland bekommeren. Een deel van zijn mannen zal,
belust op avontuur, geen zin hebben gehad om als grafelijke dienaren bij hun aanvoerder te blijven.
Ook zij kunnen heel goed op Walcheren terecht zijn gekomen. We zien vanaf 850 de plunderingen
in het Scheldegebied sterk in frequentie toenemen. Door hun oude banden met Hroerekr bleef Frisia
hiervan goeddeels gevrijwaard. Nadat hij in 857 zijn Friese post had verlaten om zich tijdelijk nabij
de Deense grens te vestigen, maakten ze echter van diens afwezigheid gebruik om Dorestad te
bestormen en de Betuwe en andere naburige gebieden te verwoesten60. Een deel van de mannen van
Hroerekr was naar Engeland overgestoken, waar we hen tegenkomen in het gebied van de
Theemsmonding61. Anders dan bij de tochten naar Engeland in de jaren 30 en 40 kennen we nu wel
de namen van de aanvoerders. Het zijn Halfdanr, Ivarr en Ubbi 'de Fries'. Met een 'heidens leger
van Denen en Friezen' werden winterkampen op de eilanden Thanet en Sheppey bij de
Theemsmonding ingericht62. De naam Halfdanr doet familiebanden met de in Frisia heersende
Haraldr-clan vermoeden. De grootvader van Hroerekr en Haraldr junior heette zo. Halfdanr
ambieerde net als veel leden van deze clan een machtspositie en ontwikkelde zich tot heerser van
Northumbria63.
Kaart van de Noordzee, waarop de geplunderde doelen aangegeven zijn tekening auteur).
De bewoners van Walacria zullen de Denen aanvankelijk goedgunstig ontvangen hebben, we
stelden het al vast. Bij de raid van 837 werd de Frankische bezetting in de pan gehakt en er zal van
de koninklijke en kerkelijke goederen niet veel overgebleven zijn. Maar het valt te bezien of de
vreugde over het minimaliseren van de plaatselijke Frankische invloed lang geduurd heeft, want in
837 werd de bevolking al een schatting opgelegd. De noodzakelijke proviand moest van elders
worden aangevoerd, want het eiland zelf leverde weinig landbouwproducten op. Vooral toen
Walcheren een vrijplaats van ongebonden vikingen was geworden, na het wegvallen van de
12
