De fiets van Mietje
Mietje van Wanne was een hoet uut de kluut'n gewass'n meisen. Dur vaoder scharrelde wa in
viggens en gevettü verrukkus. Z'ield'n ook un paor beesjes en daa moest'n z't mee doen. Zo as
hübrukeluk in die tied add'n z'n hroot huzzin. Noe nie da ze ermoe add'n. maa ze add'n 't ook nie
voo 't opraopen. t' Was heen vetpot zeiün ze dan. Daarom most ze a jonk haon werrukk'n om de
kost t'elpün verdien'n. Ze hieng bie un boer werrukk'n as elper van de dienstmeid. Den 1-sten meië
was ze daa in dienst kunn'n komm'n. Mao 't was nog a un ende loop'n en da verveelde hauw, zeek'r
at regende. En nie te vergeet'n nae de kerrukke zou un fiets un uutkomst ziene. t' Was wè nie so
hoet voo dur sondagse kleer'n at regende, wan op de fiets kon ze heen perrüplu vastouwen, mao dan
was ze dur toch houwer.
Over un paor week'n, op den 1 juli wier ze vuuftien jaor. Dan kreeg ze voo dur verjaordag un fiets.
Dur vaoder die aa un tweed'ans karretje op de kop kunn'n tikk'n. 't Zag tur eel mooi uut en 't was
un merkfiets, een Transvalia. Je weet wè da merk da hünoemd is nao Zuid-Afrika. Die fietsen
wieren op den Oek gemaokt in de fabriek van de gebr. Kaon. Da's un hoet merk zegg'n ze. De
zwarte kittingkasse glinsterde in de zonne. De belle die ieuw un leven as un oordeel. Voo de winter
kreeg ze der un kurbietlantern op, dan kon ze in den donk'ren toch hoet de pad vinn'n. Ze moest
wè altied zurrugg'n da ter genoegt waoter bie de kurbiet zat, anders kon tie nie brann'n. En un
doosje lusuffers aa z'ook nodig wan soms hieng de lampe uut at ter vee wint zat.
Noe aa ze wel un fiets, maa ze most ook nog leer'n fietsen. Da was un elen toer vroeger. Alleen a
ut opstapp'n in't begin. Eest die püdale hoet zett'n, dan even mee stepp'n. Na een bitje vaart eur
been tussendeu de stange en dan prombeer'n die püdalen deu de ronde te krieg'n. Eur vaoder die
liep maa achter die fiets an op z'n klomp'n. turwiel die an de bagaajzedrager vast ieuw, ut zweet
stieng overa op, zelfs int heulutje van z'n hat. Maa jao ze doht altiemaa da ze om verre zou vall'n.
Zo hauw at ter vaoder losliet haf z'un arde schreeuw, wan da voeld'n ze en dan hieng dur stuur a
zwabburren.
Na un paor daog'n prombeer'n en un paor kjeer vall'n dost ze toch alleen op de wegt. Een kjeer aa
ze vee t'art hüremd en was nog a leluk in 't hos gevall'n. Eur keuz'n elema vuul wan ze was mee
HoekMolendijk omstreeks 1920.
49
