ter been'n in de lucht trechte gekomm'n en zo op der hat gevall'n. En eel de buurte lachte eur
natuurluk uut. Maa zie kon dur nie om lach'n. Eur been dee nog a zjeer. Toen ze tuus kwam keek
ze na dur bil daor a ze op gevall'n was en zag da tie zo blauw as een schorte was. Da was omda ze
alleen een voo rem aa. da was in dien tied gewoon. Ze aaden eur nie gezeit da, as jéél art remde,
over de kop hieng mee zo'n rem.
Z'eit ook nog un keer had da tur band ied're kjeer leeg liep. Daa wier ze kriehel van. Op un
nachtemiddag aa ze't wee, ze wild'n un ende haon fietsen en dao stieng dien band wee plat. Da zat
um ant sapapje, mee un nieuw caoutsjoek slangetje ant vuttiel tü doene was 't klaa, ze kon wee
fietsen.
En 't moe gezeid woor'n, iedereen keek ter nao a ze voobie ree. Of ze naa dur fiets keek'n omdat
tie zo mooi was of naa eur zelf da un echte kloeke bleuskake was die van de leute ield, weten me
nie.
Toen a ze 't fietsen eema goed kon, gieng 't eur in ieder geval goed af. Ze ree van hot nae her en
wier 't nooit beu om op da dienk te rieën.
Jan L. Platteeuw
Merjaen
As je van Zierikzêê naer Aemstie ried, dan zie je zo'n kilometer of zevene buten de stad et horretje,
Moriaanshoofd,' stae.
As je ier nie vandaen komt, dan dienk je: Wi bin men noe trecht ehkomme?'
Volgens mien slae dat nergens op. Die paer uzen magge gin naem In dan is't nog a een naem
èk.'Moriaanshoofd.'oe ze't verzonne? Vo je gevoel is 't gin ouwe naem uut 't ontstaen van
Schouwen. Oe bin ze der dan anehkomme?
Toen ik nog op de laegerre schole zat (op Merjaen natuurlijk) vertaalde de mééster, dat ter vroeger
es een ööd van een neger anehspoeld is. Di zou 't van komme. Ma volgens mien drief een ööd nie.
Der waere wi andere, die zeie dat 't eigenlijk 'Moeriaanshoofd'zou motte weze, omdat et te maeken
eit mit et ofgraeven van 't veen vö de zoutwinning, in vroeger tieden. De moeren bin toen over
ehbleve. Ok dat gloaf ik nie. Neeè, men zwaeger. Kees van Burg, struun nog a graeg in 't archief
van de gemêênte. Toen ten de vroegere gemêênte, Zuudland. naeploos, vond ten daer en verslag van
een verkoaping van een uus. Di stieng:
Word het huijs, staande bij de dubbele heule genaemd Moorijaanshoofd, voor 123 ponden, 6
schellingen en 8 grooten verkocht. Dat was op 16 meie, 1652
Je za 't nie glaove, ma de verkoaper êêtte Boot. Volgens men zwaeger was dat een voorvaoder van
mien. Di kom nog bie, dat op de kaerte van 'Hattinga' uut 1752, een uus ehtekend is, dat
Moorijaanshoofd êêt Dat di een dubbele eule lag, is nie verwonderlijk, omdat di oale vaerten ni de
stad bie mekaore kwaeme. Men zu mar anneme. dat de naem Moriaanshoofd di vandaen komt.Of
men voorvaoder dat verzonne eit ,dat wee ik nie. Ik ope van nie, anders mot ik meneige nog een
beetje schaeme.
Ma wulder zu 't ma over Merjaen Dat is temissen Zeeuws, in 't is een mooiere naem dan
Mooriaanshoofd. Vroeger verdiende 't die naem èk. Toen woonden, der nog a wat maansen, in di
was van aoles te beleven. Men o een schole, een stoomgemael, een koaie wi schepen in laege om
pééen, ströö, vlas in öói te aelen. Ze brochte pulp vè de béésten, in kolen vo t'stoomgemael trug.
Men o een tummerman, een smid, een fietsenmaeker, een vlasser in een molenaer natuurlijk, want
toen droaoide de mole nog. Men o twéé aarbaargen. Eén op de kaoie, in één vlak bie de mole. Die
êêtte De Moriaan. Misschien was men voorvaoder wè een kroegbaes. Ma den voornaemsten
vergeet ik bienae. Dat was den bakker. Die bakte bróód. In ie verkocht ok krujenierswaeren. Ie kon
êêl goed dichte. Zen gedichten waere zo mooi, dat ze dikkels vroege, of ten der een wou maeke, bie
50
