oe was't bie oans de gewoonte om op zitterdagochend om de koffie te gaen nae opa, die a nest ins weunden. De vrieërs van oal die vier meiden moste dae ök an gelööve. Zo ok nummer drie van iene. die a Pier de Nooijer eetten. Den eesten den besten zitterdagochend wier die Pier mee enome opa om de koffie. M'n ongetrouwde moe Joane verzurgden di 't uusouwen en schonk genblikkeluk koffie mie melk of beter melk mie koffie in. Zus Liene stelden Pier an opa voor. Goh, iene eie noe wee a un nieuwen vriend, zei opa achterover eleund in z'n groate zurge. En .euwsgiereg a 't en was vroeg' en wat a Pier voe de kost dee. Netjes op z'n ollands zei Pier dat' n op de Vitrite in Middelburg werkten. Liene wou um nog wat opemele en zei: jao, opa ie zit di p 't kantoor, bie de Fittieng di a ome Merien in de febriek werkt. Ei, ei zei opa, op 't ketoor nog zö un menêêr! Dat viel in goeie aerde en mie a opa z'n koffie uut de komme op z'n scheutel goot dronk naemeluk oaltied van z'n scheutel, aars was de koffie vee 't eet) vroeg'en wi a Pier dan mdaen kwam. Ik woon op Arnemuiden was 't antwoord. Toen bleef 't lange stille voe a opa us enk diepe most zuchte en een ènde an 't gesprek mikten mie de woorden: uut Erremuie 't bin ok mensen eeh! at ut toch ok goed kan gae tussen 't Nieuwedurp en Erremuie bliekt weh, want zus Liene is bekant êrtig jaer helukkug etrouwd mie die zelfden Erremuienaer! Bas de Koeyer Staand vlnr: Schotman, Kees Marijs, Joh. Jobse, Jaap vd Ketterij, Piet Maljers, Lieven Meulmeester Jan Grootjans, Job Vogel Midden vlnr: Dies van Belzen, Charles Zeijgers, Marien van Belzen Zittend vlnr: Kees van Belzen, Kees Wondergem, Jan Meulmeester. letbalvereniging memuiden, Eerste electie, 1932. e Zoute Viever Oost-Souburg is er een bejaardencentrum met de naam De Zoute Viever. Met grote letters staat et op het gebouw en nog eens op een naambord bij de ingang. Op Walcheren is het een begrip: Die eunt in de Zoute Viever. igenlijk een merkwaardige naam. Een vijver met zout water en dan nog midden in het land, een lometer of vijf van de zee. Vlak achter de zeedijk was vroeger het polderwater nooit helemaal >et. Het kwelwater dat onder de zeedijk doordrong, zorgde ervoor dat het water in de polders een eetje zout was. Niet geschikt voor drinkwater, zeker niet voor de mens. Dat kwelwater was en is og altijd brak. Zout water bleef achter op de schorren, in putten en laagtes. Maar die putten 63

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2006 | | pagina 65