Ik was toen zo'n jaer of tiene. En ik was't er ook goed mee besmet, 'k Kan 't je noe wè zegge: het
was een machtig gevoel! Dat 't durp van joe is.
fat gevoel liete me ook goed merke, bie de komst van een vreemde naer 't durp.
oppereerde mee een kooitje. Liefst mee joengers, wan die waere deurgaens sterker dan meiden.
Ik dee d'r graog an mee. De Zandwegt was een uutgeleze plekke, om vreemden op te snorren,
nkele uutverkorenen, dikkels uut Souburg afkomstig, liete me mee rust. Zö was 't er Lobbes, de
ostbode. die de brieven rondbrocht, omdat Jewannes 't oud was geworre de ronde te doen. Lobbes,
n gróte joenge vent, die kon bie ons in 't immertje. Gezonde rooie kaeken. mooie slaegen in z'n
;ter, en ie zag 'r sterk uut. As 'n 's mirrugs los was, z'n brievetasse leeg was, en 'n trug nae Souburg
e, kwaeme ons net uut schole. Ons riepe dan: 'Lobbes, mag 'k achterop?'
Tie mè mee', was 't antwoord, 'sprieng mè achterop'.
chter z'n breeën rik en kont, zat je èèl lekker. Ie gaf een soort van wermte af, z'n kracht straelde
zogezeid uut. Ie aoltied een lolletje of ie vertelde een mop. Zö leerde je nog es wat.
obbes, was een stik 'goeie Lobbes'.
an was 't er nog iemand die meespeelde in de meziek, mè nie op Ritthem weunde. Ie wier deur
ns toegelaete. 'k Dienke dat 'n op d' ène of daore meniere onmisbaer was, vö den armonie
Jefening Nae Den Arbeid'. Meer kan 'k er nie opnoeme. Mè goed, mee vreemde stoenge me nie
>ohe. Gróte mensen, die kon je as kind, nie baos, mè mee hasten van je n'eigen leeftied gieng dat
eter. Me kenden d'r èèn, daer odde me een bitje de pik op. Op een weusdagachter-nae-mirrug, nae
hooltied, is 't zó verre. Een hasje op een hroene fiets, dat is ons slachtoffer. Ie was a is eerder
aende houwe deur ons. Den èèste keer, was 't bie roepe en schelde gebleve. De weke d'r op, was
i uut onze anden geglipt. Mè ie was nog nie van ons af, dat zou ons gin twidde keer overkomme.
n vanmirrug zulle we 'm is goed onder-anden-neme.
to, daer kom n' op 't hroene fietsje angekard. Anauwe ör! 't Hasje op 't hroene fietsje o 't a in
e gaoten. Ie koos pezisie om te kunne peseren. Mè nèè, deze keer, krieg 'n gin kans 't ontglippen,
lee een stik of vier, vuuve, stuuve me d'r op af. Twèè pakke 't hroene fietsje vast, en daore 't hast,
til aollebei z'n ermen.
Wat kom jie ier doe?'
k Ebbe een booschap op 't durp
Niks booschap, waer kom jie vandaen, Souburg, zeker?'
Jao
Oooh, stoepeschieter, oepel toch gauw op. Gae toch gauw trug naer je schietdurp. En. moe jie nie
tae schole?'
Nèè, wij ebbe elke woensdagmiddag vrij.
,aot me deur, stomme Ritthemers'zeide 'n toen.
Dat 'n nie moete zegge. Daer zou 'n spiet van kriege, en vee ook. 'Stom, wien is 't er ier stom,
at wille me wè is zie, dat wille me wè is wete'.
Twèè van ons, ouwe goed vast, an d' achterkant van de begaziedraeger. Impersant; deur de rest
ontrole van de fiets. 'Mmm, mooie belle, kan die d'r af? En wil 't wiel wè draoie?
En oe is 't mee de fetielen van de fietsbanden? Ooo, mooie dopjes zitte d'r nog op. Oe is 't mee 't
stuur gesteld, kan dat ook een bitje gedraoid stae?'
t Souburgse hast o nie vee mi te zeggen. Eigenluk niks mi. Nae een stuitje gaet de lol vö ons d'r
een bitje af. W' ieuwe 'm nog aoltied vast, an aollebei z'n ermen en an z'n hroene fiets. Dan wor
onze leste zet, in stellieng gebracht.
En ik zegge: 'Ee, jie noemde ons stom, dan wille ik wè 's ore, oe slim da jie bin'.
Ik kenne nog een raosel, geef daer 't goeie antwoord maer is op. Luustere:
Aoi me n 'is en niep me n 'is
65
