Groenvoederdrogerij. Dae droogden ze gras, luzerne en klaover en zo tot veevoer. Grote branders
zurgden d'r voor dat et vocht wier verdampt en dat er'n'gedroogd produkt overbleef. Om de een of
andere reden gieng er in de nacht van zaterdag op zondag nog al es wat mis. Dan ontstond er broei
of was 't er halfproduct of zo dat a twint atter op zondag gin mens was vlamvatten.Kortom, onder
kerktied gieng dan de sirene en vor zover a ze nae kerke waere liepe de mannen dan d'n dienst uut
en tooge ze naer Scherrepenisse.
Deur de aerd van d'n brand waere dat nog al es langdurige kerweitjes en sloeg soms de verveling
van het constant spuiten toe. Zo dee et zich n'keer voor dat een van de mannen, de plaetselijke
koleboer, bie t'spuiten mar es 'n lekker sigaore opstak. Een van z'n maots zag om 'n oekje dat
Je wannes lekker stoeng te genieten van z'n sigaore en ie pakten de spuite en richten die op
Jewannes. Ie spoot finaal de sigaore uut z'n mond. Jewannes - redelijk driftig - zei toen tegen z'n
buurman en elper 'Ier, ouw dae die slange es even vast. dan za'k er daer es een 'n schop voor z'n
donder gaen geve !'en mee 'n paer grote passen voegden die d'n daed bie et woord.
Ze ebbe et laeter bie 'n borreltje weer biegeleid.
Ja, t'waere mannen, onze brandweer, 'k E nog 'n foto uut die tied. Aolemae die a daer opstaen bin
ze d't nie meer. Ok de durpsbrandweer van Poflie is t'er nie meer, zo as zovele diengen. Mar onze
mannen ebbe toch vee goeds gedaen
Jaap Murre
Poortvliet, gemeentehuis en Dorpsstraat 1910.
OVER HET ZEEUWS
Nieuwedurp - Erremuie
As jonksje van een jaer of tiene docht ik dat er tussen 't Nieuwedurp en Erremuie alleen op 't
voetbalveld un bitje gespanne verhoudieng bestoeng. Op 't veld wier d'r in de laete vuuftiger jaeren
heroisch estreje tussen de voetbalclubs van die durpen. A de supporters van Erremuie bie ons bie 't
veld ankwaeme, dan zeie me spottend: di eie de kleppertjes en de kloempjes vanwege de hordes
vissersmannen mie d'r klompen an.
Dat die, mie un modern woord, 'rivaliteit' veeh dieper goeng dan allenig voetballe, ontdekt'en ik
laeter. Dat kwam zo, ik oh mae liefst vier zusters en één daevan oh nog a vee sjans bie de jongers.
Liene was dan ok un móóie meid van nog gin twintig en zat in de verplegieng, intern op Der Boede
in Koukerke. As ze dan in 't weekend nae r'uus toe kwam gebeurden 't nog a us dat ze un vriend
mee brocht. Den eesten kwam van Sint Laurens en die dee wat in groente. Ie iew het un paer
maenden vol en wier bedankt. Dinae kwam un beroepsmilitair uut Eindhoven, die a in Vlissienge
bie de marine zat. Ie was lank, bekant twi meter. Dat duurden a wat langer, mae nae un olf jaer
oefden ie ok nie mi terug te kommen. Drie keer is scheepsrecht zegge ze oaltied en den derden was
een iel mannetje van één meter vuufenzestig uut, je raait ut a, Erremuie.
62
