Schandaal!
De kwestie rond Anna's afkomst was misschien op de achtergrond geraakt, maar in geen geval
vergeten. In de zomer van 1679 gebeurde er iets waardoor Pieter Duvelaer en Anna Velters de kans
kregen om te nemen waarop zij meenden recht te hebben: hun deel uit de erfenis in de familie
Velters. Pieter Duvelaer was goede vrienden met een neef van zijn vrouw, Franqois Velters, Heer
van Aagtekerke.12 Deze neef was getrouwd met Henriette Thibaut, maar zij koos ervoor om in de
zomer van 1679 ervandoor te gaan met haar jonge minnaar Alexander de Munck. Terwijl Franqois
Velters verbleef op zijn buiten Sint Jan ten Heere in Aagtekerke, werd zijn kantoor in Middelburg
opengebroken door Alexander de Munck, waarna hij en Henriette Thibaut vluchtten met
medeneming van waardepapieren, sieraden en zelfs meubelen. De totale 'buit' had een waarde van
circa veertienduizend ponden Vlaams. Henrietta Thibaut reisde vooruit en wachtte Alexander de
Munck op in Zwijndrecht. Na een korte ontmoeting vervolgde zij de reis naar Nijmegen en hij
reisde richting Den Haag. Het transport van de meubelen werd begeleid door de knecht. Dirck, en
de dienstmeid, Anna Maertens.
Het duurde niet lang of Franqois Velters kreeg lucht van de escapades van zijn vrouw. Hij liet een
opsporingsbevel uitvaardigen en het tweetal arresteren, Henrietta Thibaut in Nijmegen en
Alexander de Munck in de buurt van Den Haag. Hij werd in de hofstad in de Voorpoort
gevangengezet.13
'Quaat comportement'
Voor Francois Velters was de ontrouw van zijn vrouw onverteerbaar en hij overleed nog datzelfde
jaar. naar men zei aan 'een gebroken hart'. Voordat hij stierf maakte hij een testament op in het
bijzijn van zijn advocaat en goede vriend Pieter Duvelaer. In het testament onterfde hij zijn vrouw
'wegens quaat comportement' en benoemde hij Pieter Duvelaer tot voogd over zijn minderjarige
zoon en tot executeur van zijn boedel. Tot zijn erfgenamen benoemde hij zijn zoon Hendrick en
fideï-commis zijn zusters Clara en Anna Velters (niet te verwarren met de echtgenote van Pieter
Duvelaer).14 Deze tantes van de minderjarige Hendrick waren ervoor verantwoordelijk dat de
opbrengst uit het vruchtgebruik van de goederen van de overledene ten goede kwam van hun neefje.
Daarnaast kreeg de dochter van Clara een legaat bestaande uit de diamanten ring die zich nu nog
bevond aan een vinger van Henriette Thibaut.15 Opeens bevond Pieter Duvelaer zich in een
uitstekende positie om de hand te slaan aan het kapitaal van de familie Velters.
Na het overlijden van Franqois Velters werd de inhoud van het testament bekendgemaakt. Henriette
Thibaut hoorde tot grote onsteltenis dat zij de zeggenschap over haar zoon had verloren aan Pieter
Duvelaer. De zusters Velters zullen niet ontevreden zijn geweest, de vrouw die hun broer
ongelukkig had gemaakt, kreeg haar verdiende loon. Zelf waren de zusters slechts indirect
erfgenaam, alleen in het geval dat de minderjarige Hendrick geen nakomelingen zou krijgen,
zouden zij erven. Door toedoen van Pieter Duvelaer verkeerden zij echter in de veronderstelling dat
zij meedeelden in de erfenis.
Pieter Duvelaer ging tot actie over zodra de betrokkenen Middelburg hadden verlaten. In het geheim
liet hij een codicil aan het testament toevoegen. Daarvoor riep hij de hulp in van zijn oom, de notaris
Jannis Miggrode. In het codicil kreeg zijn echtgenote een legaat uit de boedel toegewezen ter
grootte van veertienduizend ponden Vlaams. Het codicil zou echter pas geldigheid krijgen als een
meerderheid van de betrokkenen bij de erfenis ermee instemde. Daartoe diende Pieter Duvelaer het
vertrouwen van tenminste één van de zusters Velters te winnen. Clara Velters, Vrouwe van
Gapinge, was wellicht het makkelijkste slachtoffer, zij was weduwe terwijl haar zuster Anna
Velters was getrouwd met een machtige regent uit de Rotterdamse stadsregering. Binnen korte tijd
slaagde hij daarin, de weduwe kreeg zoveel vertrouwen in hem dat zij hem in februari 1680
machtigde om haar belangen bij afwezigheid te vertegenwoordigen. Dat was voor haar wel zo
4
