Aflevering 158 winter 2007
sprookje, zööas dat in 'n sprookie hóört, aok 'n meraol. Maar die wier pas
aan 't ende van 't verhael duudelek, êêrst levende je mee mit de lotgevallen
van de feguren.
Piggelmee in z'n vrouw'ie Tureluurs weunt tevreje in 'n ofgedankte keulse
pot.
Op 'n këêr stöö ze op strange vlak bie 't waeter over de zee te kiekene. 't
Uutvloeiende waeter van de kleine golfies komt haest toet an d'r voewt'ies.
In de kalme zêê ontstööt 'r anêëns 'n wonderleke rimpelieng. Dan spriengt
'r onverwaks uut 't waeter 'n vissie op. 't Verdwient wêêr onger waeter,
mar gregeld spriengt wêêr nae boven. Ielke kêêr as 't boven komt, klienkt
d'r 'n stemme'ie, helder as zuiver. De femilie Piggelmee mag 'n wènse
doewe. Ielke kêêr as ze bie de zêê komme, is 't taovervissie d'r wêêr. De
Piggelmee's bluve mar wénsen uutspreke. Zöö hè ze al 'n mooi huusie,
alderleie mööie spullen in wat 't belangriekste is: de lekkerste koffie van de
waereld, van Van Nelle natuurlek.
Mar zóöas dat goot: alles woordt op een gegeven moment geweun, zelfs de
lekkerste koffie van de waereld. De gewennieng en de ontevrejenheid slöö
toe in vrouwtje Piggelmee vraagt d'r eige of of d'r soms nog koffie is met 'n
betere smaeke. Haestig rent ze mit d'r man nae strange om dat 's aan 't
taovervissie te vraegene. 't Zal de leste wènse
weze.
't Vissie reageert woedend. Wat dienken ze wel?
"Beter koffie dan van Van Nelle is er niet.
Nog éên keer springt 't vissie op n roopt harde,
dat ze voor straf wêêr in d'r keulse pot motte.
Dan verdwient 't wêêr onger waeter, woest
zwiepend mit z'n staert. De Piggelmee's bluve
nog rope, tot de kriengels die 't visje achterlaet
in 't waeter vervaegd binne. 't Vissie laet z'n eige
niejt mêêr zieje.
Dan göö ze vromme, mar 't mööie huusie stööt
d'r niejt mêêr. Wel op dezelfde pleke de keulse
pot wêêr. Daarmit zulle ze 't voortaan motte
doewe. Ze binne deur d'r hebzucht wêêr vromme bie of. Piggelmee trekt
van spiet haest de haeren uut z'n kabouterbaerd. De êënige troost is dat er
nog koffie van Van Nelle is.
De meraol van 't verhael is duudelek.
't Is 'n wèrme augustusdag eweest. De zunne is dëërnet achter de horizon
verdwene. 'n Wèrme gloewd dêêr kleurt d'n hemel rööd, dat overgööt in
zochte paerse in blaeuwe tinten. In de vaorte laope 'n paer ménsen langs
de zêê, vaorder is 't strange leeg. De vuurtoren begint in regelmaete lichte
baenen langs de locht te vaegene. Boven de zêê hangt de maene, die haest
vol is. De kleine golfies vloeie uut in 'n zochte ritselieng op strange. Hoe
lange zit 'n dêêr noe al op de kliengen? Vanaevond was 'n wêêr nae de zêê
egöö. Dat heit 'n in langen tied niejt edae. Als jongen kwam 'n d'r dichte,
mar dat was lange elee, hêêl lange elee.
Nae z'n lêêgere schooltied was 'n göö wèrke in 't bedriefie van z'n vaoder.
Ambitieus as 'n was, hao 'n d'r nae estreefd om de zaeken uut te breijene.
teen klonk ei* plots als antwoord
U't de verre whde zee.
"Zocht, een -zilver stemgeiuidje
,.R.iep je.tientje Pigge mee
.ja ik l la fk IVlep het ventje
En hij bnlide van genot
.yisje ach geef mij een huisje.
Ik woon maar in een stenen pot"
..Go rngjiGo maar! nep het visje
,;tGeven kost mij niemendal.
Ga maai' gauw noor huis rn'n ver&j".
Want je hUsje staat er al."
