Voo' mijn klein manneken
Aflevering 158 winter 2007
En al m'n kinderlêêd kwam nae buuten, ik a't dat rööie 'ondje zo hraeg
hezien! Kiek, dat is noe 's echte kwaele: kinderverdriet. Helukkig bin dae
hoeie medisienen voa: even föölen mit je moeder en alle verdriet en ellende
is verbie. Dat is overa hoet voa.
Noe a'k er over naedienke: 't Zou toch mooi weze a'je bie je basispakket 'n
anvullende verzekering kon afsluute voa maendeluks 'n bitje kroele of fööle.
't Heef nie bie wie, 't oef nie gêênêêns bie 'n specialist te wezen. Want kiek,
ons bin noe op zo'n leeftied, zo nauw kieken m'n oak nie mêê.
A't ma ellept tehen onze kwaelen
Jopie Meerman, dialect van Tholen
A strek d'n tijd kom dank'r zijn gewist
en ge zie mij doar dan liggen in die 'oute kist,
bringde gij dan 'ier en toar voo mij nog 's 'n blom
noar al die schööne plekskes woar ank ik dan niemer kom?
Die klaaijege vruchtboare polders tussen Klooster en Usnis;
bring tie voor mij 'n leste groet as noagedachtenis.
Leg tan 'n blom op 't land woar dagge d'n oest zie staon.
Op al die schööne dijken woar last dank zöö dikkels gegoan.
Die dijken mee zwoaren olm beplant;
ulder wortels diep vergroeid mee 't Ööst-Zeeuwsvlaamse land.
Leg 'n blommeken op de blinkende sneeien vette klaai,
bij de kopbööm, de maaidoorn bij 't voatjen in de waai.
Bring gij mjjn wije polderland 'n leste groet,
as dank voor al 'schööns dank doar binst mijn leven èn ontmoet.
Joa, mijn lief klein manneken, a ge da voor mij 's dee,
in ou gedachte lööpe kik dan mee ou mee.
Eigelijk zou 'k gjèrn, klein manneken va mijn,
't liefst op êên van die schööne plekskes begraove wille zijn.
Ank dood zijn is 't land woar dank ik zöö van 'ou,
Nie mêêr voor mij, dan ist êêlemaol vöör ou.
'k 'Oop da g't lief et zöö ank ik da dè gedaon,
moar dagge nog êêl lank zul moete wachten,
om mee ou blommen rond te goan.
Ed Steijns, uit: 'n Klutsken Roapelingen.
Klooster Kloosterzande
Usnis Ossenisse
Sneejen (mv) ploeggesneden
Voatjen drinkput voor het vee (WZD: vaete)
