M N STIKJE
48
Aflevering 160 zomer 2008
Van links naar rechts:
Corrie Kopmels, Jaap
Raats, Jan de Jonge
vertalersJopie
Minnaard-Verheijke
illustratiesen
Eeuwout van der
Linden. De vierde
vertaalster Klazien
Zuijdweg-de Koeijer is
kort na de presentatie
overleden.
Neej
Ze was prominent anwezeg in de wienkel. Nie allêên in omvang, mar an d'r
priemenden blik zaggie, dat ze gêên tegenspraek duldde, van gêên maans!
An d'n gelaeten blik van 't achter d'r an sjokkende mannetje zaggie dat 't
klopte. In een doenkerbrune regenjas, mit een strek angesnoerde ceintuur,
in op een paer platte feterschoenen, stieng ze op de wienkelvloer als een
hoenderd jaer geleje, geplanten eik. D'r tassie, mit veul te lang hiengsels
rocht haest de vloer. Ik had allen tied om heulie te bekieke. Hie prebeerde
elleke kêêr een gesprek met de verkaoper te beginne. Over de harde schief,
intern geheugen in mêêr van dat gepraet. Mar elleke kêêr schodde ze nae
een paer seconden mispriezend van: nééj! Dan mompelde ze nog wat, mar
dat kon 'k nie verstaen.
Misschien was 't de kleur, of de pries. Mar ik kon m'n eige aok voorstelle
dat het feit, dat ie d'r êên anwees al genog was. Langsaem schoof ik wat
vader naer heulie toe. Mar jammer genog, de computer gieng op dat
aogenblik in de döös. Toen de verkaoper aok 't biepassende schaarm wou
pakke, begon ze weer van nééj te schodde. "Ik wil een nieuwen", dreinde ze
een paer kêêr. Dat mannetje van d'r kromp weer wat va'der in mekaor en
prebeerde zachies: Wat maek tat noe uut. Mar dat maekte 't wél! Ze liepe
naer de toonbank om te praete. De computer, die al in de dóös zat, stoend
uutdaegend tussenin. "Ik wil een nieuwen", dramde ze weer.
De lippen van de verkaoper wiere dunner in strekker. Mar hie bleef beleefd,
toen hie vroeg: "Waerom? D'n dezen staet hier nog gêên drie daegen."
"Ik wil een nieuwen" kwam 't weer al van tussen die verbete lippen. "Hier
heit iederéén al mit z'n jatten angezete." De verkaoper strekte z'n eige een
beetje, mar kloenk tóSnlöös, toen die anbood om de inkaopbonnen even te
