>2
Aflevering 160 zomer 2008
verzamelde om daarmee op het erf een helder randje langs de gevels mee
te maken. Over dat Zandhoekje, zoals het genoemd werd, schreef ik een
korte poëtische vertelling.
Het zandhoekje van toen bij hoog water foto
Pau Heerschap
Na de afsluiting van de Grevelingen is het
Zandhoekje onherkenbaar geworden door
struikgewas en riet (foto Pau Heerschap
Waeter
Nae 't grööte strange
allëêne göo zwemme
Veel te gevaerlek.
Hoef ie niejt an te dienkene.
Nae't Zandhoekie, dat was wat aors.
Dat was 'n klein zandstrange'ie mit klienge'ies bie Preekhil.
Dêêr ko je netuurlek aok wel verdrienke,
Mar 't was wat veiliger omdat t'r niejt zöö diejpe was.
Noe was t'r wel 'n probleem, want d'r was niejt altied waeter.
Je was afhankelek van 't tieje.
Eigelek ko j' d'r mar om de aore weeke terechte,
Want 's oches gieng ie niejt zwemme.
Soms was 't pas laeter in de middeg haogwaeter.
Toch gieng ie d'r dan al vroeg nae toe.
In de vaorte zag ie 't waeter as 'n brêêje zuivere strêêp.
Op de achtergrond 't silhouet van de kérke van Brouwershaevene
In d'n toren van Zierikzêê, as 't hêêl helder was.
Langzaem kwam 't waeter duchterbie.
Je kon 't niej mêêr verduure in gieng 't waeter al tegen over 't drabbige slik.
Je wentelende je eige in de modder as 'n vêrke.
't Duurende niej lange of je zag d'r uut as 'n patiënt
Die 'n modderkuur ongergieng in 'n Duus koerort.
Dan nog 'n hortie zwemme, as t'r genoeg waeter stieng.
A j' dan 's aeves op bédde lei zat de modder nog onder de naegels van je
têên.
