56
Aflevering 160 zomer 2008
Voajaer
Ons ebben 'n viever. Toen ammen in ons uus hiene weune was ik dae hêên
voorstander van. Ma m'n man wou zo hraeh, en ie heef mien eiheluk oak
altiet m'n zin, dus lae ma doen. 'k E hemorken dat 'er altiet bedrievigheid
rond dat waeter is. Dae bin 'n stroamende waetervalletjes, en zeumer en
winter kommen de veuheltjes dae drienke in d'r eihe wasse.
En veuhels emmen volop, allerande soarten. Ma dae kommen oak we's
veuhels die at eiheluk nie tuus oare bie onze viever. De moeilukheid is
zelluf dienke ze van wè.
Elluk voarjaer landt'r 'n koppeltje eenden in hlievlucht op 't waeter. A'k zo
over onze eihe landingen mit de vekansie's nadienke, nou dan e'k dae
wellus m'n twuufels over. De piloot zouw van die eenden nog wat kunne
opsteke.
Ma over een dieng bimme m'n man en ik 't sêêns, m'n jaehen de eenden wè
weg. Ze briengen dikkuls troep mee an d'r poaten. En tehenwoardig mit al die
vervuulieng. Dat zie we bie 't mosselzaed, dae bimmen oak verzichtig mee.
't Vrouwtje kom altiet a's eersten. Kiek, dae ei je da't rotwuuf wêê, roept
mien man dan. En helieks, net as bie de maansen, komt d'r vintje achter
d'r anhevlohe. Ze kriehen ma weinig tied om in de rondte te dobberen,
want z'oaren deu ons aneens weggejohe, om, zo hauw ammen ons kont
hekeerd ebbe, trek wêê trug te kommen.
En zo haet dat noe a 'n pae jaer achter mekoare.
Ma, wat dienk je. 't Afheloape jaer, kwaemen de hröóze vader en moeder
mit tien kleintjes achter d'r an op 'n ochend bie ons over de plesse
gekuierd. Ze zu'n wè hedocht julder bin hröós op je naeheslacht, dan
muhhen ons dat toch oak wè weeze.
't Eendepaer ei noe oak wêê a 'n pae kêê hewist. Ma, ik ouwen vol, weg mit
dat spul. Je za ons nie meer verleihe mit die kleine gele bolletjes, a'k kleine
eendjes wil zien, hae 'k wè in de Veste bie ons kieke.
(Foto Rinus Willemsen)
