Aflevering 161 herfst 2008
23;
'Wil ik u eens zeggen, hoe ik myn tijd besteede verdeele? Des morgens, als
het goed weer is want hoe frisch ik ben, ik ben niets dan een Barometer
door myn aandoenlyk lichaam), dan vroeg op, ontbijt in myn rieten huisje
alleen, terwijl ik myne gedagten zo eens wat ernstig by een roep. Vervolgens
wandel ik eens om, zie naar de groenten, ordineer wat er gegeten zal
worden, ga schryven tot tien uuren; dan word ik opgemaakt, ga weer tot
twee uuren aan 't werk; dan eeten, dan wat verkleeden, dan ryden of
wandelen of in den Coupel by Aagie, die zoo goed is my voor te lezen. Zo
gaat de eene dag aan de andere met weinig variatiën.10
Het rieten kluisje op
Lommerlust, het
werkvertrek van Betje.
Op Lommerlust komt het wat schrijven betreft pas tot een goede
samenwerking. Rond 1 oktober 1782 verschijnt de roman De historie van
Mejuffrouw Sara Burgerhart. Het is het eerste grote succes voor Betje en
Aagje samen, ook in financieel opzicht. Na nog een legaat en een erfenis in
1783, zijn de financiële zorgen helemaal van de baan en gaat het hun voor
de wind.
Trots laten de dames op de titelpagina van De history van mejuffrouw Sara
Burgerhart de woorden 'Niet vertaalt' afdrukken. Daarmee geven ze aan dat
ze een oorspronkelijke, niet vertaalde roman geschreven hebben.
Tot die tijd worden er wel romans in het Nederlands gelezen, maar het
betreft dan altijd vertaalde werken. Zulke romans worden niet hoog
aangeslagen, want ze bevatten meestal onbenullige liefdesgeschiedenissen
en zijn te vergelijken met romannetjes uit de Bouquetreeks van onze tijd.
In die tijd vindt men een roman eigenlijk maar niets. Daarvoor voert men
twee argumenten aan: in de eerste plaats kenden de klassieken het genre
roman niet. In de tweede plaats is men bang voor moreel verval. In een
roman staan uitvoerige beschrijvingen van de gevoelens en hartstochten
van personen en de lezers ervan lopen dan de kans meegesleurd te worden
en dat levert alleen maar narigheid op.
