Aflevering 161 herfst 2008
onbetrouwbaere fehuren neffen d'r. Dust meschien was 't ma goed, dat 't
pasje nie trugkwam. D'n aoren ochen ei z't in 't kantoor trug ekrehe.
Netuurlijk, want mit 'n pasje kan de bank joe geld gee in tehelieke rieke
'ore. Da's toch knap,
'Oort'r nog mit de klanten epraet? Want a je noe je centen kwiet wil, ka je
dat ofhee in de muure. Je pasje invoere, je nommer intoetse in je centen d'r
in mietere. De muure zei niks, nog gin dankjewel. Dat dee Ko wè, ok as 'n
gin centje ma 'n stik brööd kreeg. Mö je betaele? Je gae achter de computer
zitte in as de verbindiengen goed bin ka je internetbankiere. J'oef gin
maans mï te zien of te spreken. In dienk noe nie, dat de banken dankbaer
bin a je je centen daer lae bewaere. Want vroeher kreeg je mit 't nieuwe
jaer nog as kedoo de rente. Die rente is t'r vö de betaelrekenienge allank a
nie ml. In plekke daevan ka je noe in de spaerweke 'n penne kriehe of 'n
ahenda. Da's dan wl net as bie Koos.
Henk Blom (Schouws dialect)
Die mosten onder zeil
In de loop van dun tied gebeurde ut nog a is da un jonk stel most gaon
trouw'n. Ut bliekt da ta nie van vandaoge of gist'ren was. Ik en nog a is de
kanse hat om in die ele ouwe kerrukkeboek'n te snuff'len. Daa las ik bü voo-
beeld in de kerrukkeraodsnotuul'n van de achttiende en de negentiende
eeuw da ze schuld mosten bekenn'n in de kerrukke omda un meisen "te
vroeg beslaop'n was". Un and're keer stieng dur da un jongen dun "auteur"
was, net of a tie un boek geschreev'n aa. Ook "in ontugt geteeld" wier nog
a is gebruukt. Je zie wè da ze nie mals waor'n mee udder uutdrukking'n in
dien ouwen tied. En ja, die boek'n die bin dur nog, dus je kunt 't nog altied
leez'n. Ut was un ele schande a je da overkwam, da weet ik nog wè uut mun
eigen tied. In de verkeringstied, a un meisje een wa wieë mantel an aa, dan
gieng j'over 't ele durp. De commeer'n zeiën dan: "Die moe vast gaon
trouw'n wan je kunt ta gaon zien". En soms wast natuurluk waor ook
weeg'n.
Dur waor'n dur vanselvers ook die elemao nie van plan waor'n om te
trouw'n. Da was nie zo netjes, maa dur waor'n noe eemaa van die mens'n.
Mens'n die vee geld aden kond'n da wè is omzeil'n deu un grote fooi te
gene an 't meisen da ut overkwam en da ze dur nie over praote wien at tur
bie eur geleeg'n aa.
Zo was tur un rieke vint, die un uus beloofd'n an een meisen da van um
bevall'n most. Ze kreeg ut uus, wan die was wè eerluk. Maa het kindje wier
doodgeboor'n en toen aa tie spiet as aar op zun ooft da tie die belofte
gedaon aa.
In un ander geval aa tur een un kind verwekt bie zun dienstmeis'n. Ma zun
zeune die aa un oogje op da meisen en trouwd'n dur mee en ut leek of tur
geen vuultje an de lugt was.Toen ut kindje geboor'n was leek het kopje
elemaa op da van vader en zeune natuurluk. Ie ree wè meer is un scheeve
schaots in zun leev'n, mao ze bin eel udder leven bie mekaore gebleev'n.
Dan was tur ook ene die dikkels voo un weke weg was en in de kost most
ligg'n. Ie flikten ut um ook en er kwam grote ruzie in de familie. Die jong'n
was un erme polderwerrukker en da meis'n was tur een van un riek
boertje. Alli, Iaoter kwam da tog hoet, toen a bleek da tie zun brood ruum
verdiende.
