Aflevering 162 winter 2008
ze gauw in zen zak. Stille gienge ze de deure uut. Toen ze een eindje weg
waere, ze wè een kwartier stille motte stae, omdat ze nie mi konne loape
van 't lachen
Ze spraeke of, dat ze om zeven ure in 't café bie de kaarke zoue weze, om
saeme te eten.
't Was aarg gezellig, in der wier wi vrêëd ehlache. Ze noch wat geld over,
in dat was net genoeg, om een paer gebakke oenderpöten in een flesje wien
vö Jan te koapen. Merien zou die bie Jan brienge. Dat o den nodig om an te
staarken.
Arjaon brocht den anderen dag een flesse waeter, anehlengd mit wien bie
Jan. Die dronk dat achtermekaore op, in viel in slaep.
Twêê daegen laeter, gieng Arjaon wi es kieke, in pakte Jan zen polse.
Naedat ten di een poosje an ehvoeld zei ten:"Jan et is een wonder, je bin
ter van of."
Jan was zö blie, dat ten op 't êêle durp vertaalde oe goed Arjaon wè was.
."Vee beter dan den dokter," zei den.
Gerrit en van de
Hoek zijn bezig in een
schuit fuiken te lichten,
1934 (foto via Teun
Rosmolen
Koba wist nie zö goed wat ze der van most dienke. Waerom keke die
venters zö ni der. In waerom begonne ze aoltied te lachen, as ze der zaege?
't Was aomae ma aarg ingewikkeld. Ze was ök een beetje ongerust ehweest.
Oe Arjaon noe an dat waeter kunne zie, dat Jan in blieé verwachting
was? Ze Jan, die zö ziek was, toen ten thuus kwam, nie lastig wille vaole.
Ze ma wat waeter van der eige in 't arzienflesje ehdae. Ma zie kon nie
in verwachting weze. Dat kon nie! Ze zaoide aoltied de groente in 't of, in
zaedjes motte aoltied ni benéé vaole, anders schiete ze nie.
Toen ik een paer daegen laeter, Arjaon wi es tegen 't lief liep, vroeg ik, oe
ten der noe opehkomme was, Jan te vertaaien, dat ten in blieë verwachting
was.
"Ik es een boek ehleze uut dertienonderd," zei den, in di stieng een
verhaeltje in, wi de esculaap, (zö noemden ze toen een dokter) dat ök dee.
Harry Bööt Zierikzee, april 2004
