80
Aflevering 162 winter 2008
De Kerstman in de
Mortiere, Middelburg
(foto: Rinus
Willemsen
Daerom bin ik ok weg'eloape."
"Zö zö mompelde de kerstman. "Dus jie kan niks. Ma zou jie me nie wille
aalpe? Want anders kom ik maarhe nööit klaer. In as de kinders gin pakjes
mit kossemisse kriehe zü ze aarg teleurhesteld weze."
"jie kant't toch perbeere.", riep de wolf,"gee ze ma van peper!"
"Nêê",zei Snoetje,"nêê, ik doet't nie, want vaoder in moeder zü aarg
onherust weze. Ik bin stiekum weg'eloape in daer è'k vee spiet van.
Misschien loape ze a naer mien te zoeken."
"Daer klop niks van", zei de wolf, "want 't is vees te doenker om te zoeken."
"Dan gae'k maarhe glieke trug", antwoordde Snoetje. In toe stienge ze toch
'n bitje beteuterd bie 't vier in wiste niks ml te zaahen.
Anêêns 'öörde ze boven ulder ööd 'n verlehe kuchje.
"Misschien kan ik julder aalpe?"
Ze keke versteld nae bove in dae zat op 'n tak van 'n grööte denneboam 'n
snêêuw-uul. Ie dee mit z'n oahen knippere in ie zei nog 's: "Misschien kan ik
aalpe?"
"Witte vriend" riep de kerstman,"me bin mit aole ulpe blie. Oe zou jie
kunne aalpe?"
"Noe, wulder uien komme nog-a 's aarhest, As ons nie slaepe, dan vliehe
m'n over-a naer toe. As ik noe maarhe gae zoeke naer die troep rendieren
wae dat deze kwaejen aop bie 'oort, dan kan ik ze wè vertaale, dat 'n mit
't nieuwe jaer wT trug komt. Jao, ik doe 't
nie graeg, ik vliehe liever in 't aolfduuster
as overdag, ma vö deze êêne keer..."
"Da's geweldig" riep de kerstman.
"Jao"zei Snoetje,"as jie dat wil doe, dan
za'k de kerstman aalpe. As ik teminsten
staark genocht bin."
"Ik gloave", zei de wolf, "dat dit wè klopt."
"Lae m'n noe ma gae slaepe", stelde de
kerstman vö,"dan kü m'n maarhe wï
vroeg behinne."
In dat deeje ze. De maene, die a net 's
achter de wolken vandaene kwam, dee êêl
verbaesd naer benee kieke: 'n kerstman,
die in 'n slee lag te slaepen, 'n klein
rendier vó de slee in op de bok 'n grööte
wolf in 'n snêêuwuul.
D'n aoren ochen dee 't nog aoltied snêêuwe. De troep rendieren kwam
juust bie de rand van 't bos, toe dat dae mit vrolijk gerienkel van 'n belle
'n slee an kwam rieje. De oahen van de rendieren rolde bienae uut ulder
koppen van verbaezieng, want vö de slee draefdè mööi rechtop....
"Zie jie wat ik zie?"
"Ik gloave m'n oahen nie."
"Da kan toch nie waer weze?"
"Ja zei 'n snêêuw-uul, die op 't gewei van êên van de rendieren gieng
zitte,'"t is echt waer."
Snoetje zag noe pas z'n vaoder in moeder in aole aore rendieren.
"Dag riep 'n, "ik 't vrêêselijk druk. Tot in 't nieuwe jaer."
In de wolf die neffen de slee rende, zei:"Da klopt."
Henk Blom, dialect Renesse.
