IN GESPREK MET THEA DE BRUINE
Aflevering 163 voorjaar 2009
3
Ze lette in de wienkel nie alléén op de kleintjes, mar oak op d'r eihe. En
heef 't mens 's onheliek.
Hoet, die mevrouw kom dus nae d'r toe: "Kiek noe's ier. Noe bin'k 'n
zaeterdag om 'n doaze ies hewist. En die wil ik histerenmiddag op taefel
zette as toetje. Doe 'k dat deksel d'r af, en mot je noe 's kieke. Dat ies is
êêlemae bruunug. Da's toch hêên hoeje kleure? Dat mag toch nie!"
De cheffin pakt die doaze ies kiek 't er êêl deskundig in en zei dan rustig,
mar ieskoud: "Mevrouw, dit is hêên ies, dit bin pjêêren
En 't gezicht van de ontevreje klant dat kreeg 'n kleur als pannetje
hoedhelukte röddkokers. Ze schaemden d'r eihe meraekels: inderdaed, z'ad
uut de diepvries een bakje mit gekookte inhevrooze peertjes gepakt
De klant bluuf koning, mar soms mot 'n mens 'n kêêrtje van z'n troan af!
Jopie Meerman, dialect Tholen
Hoe kwam je in dat verhalen vertellen terecht?
Dat zal ongeveer in 1991 of 1992 begonnen zijn. Ik voer toen nog met
mijn man op een binnenvaartuig. Jaarlijks waren er de schippersdagen.
We organiseerden dan van die Bonte Avonden. En van het een kwam het
andere. Kleine toneelstukjes uitbouwen en sketchjes opvoeren. In het begin
was dat natuurlijk niet in dialect. Dat kwam later.
Je ontwikkelde je verder. Op welke manier?
Ik kreeg veel plezier in het ontwikkelen van
verhalen en conferences. Als er bijvoorbeeld
een jubileum ergens was, dan werd ik gevraagd
om het feest te onderbouwen. Dan moest ik
eerst wat persoonlijke inlichtingen van de
jubilaris verzamelen. Zijn eigenschappen, zijn
ontwikkelingen op het werk. Ik praatte ook
met de naaste familie. Kortom: ik ging eerst op
strooptocht en met alle verzamelde gegevens
maakte ik een conference. Ik schreef die
grotendeels uit en dan was het thuis oefenen.
Tijdens de uitvoering speelde ik natuurlijk ook
in op de reacties uit de zaal.
Je trad dus niet alleen op in de buurt van Sluiskil?
Nee, vooral op Zuid-Beveland, in Noord-Brabant, ja zelfs in de buurt van
Rotterdam. Maar het meest toch in Midden-Zeeland.
Je schrijft ook zelf verhalen?
Toen een aantal jaren geleden in Zeeuws-Vlaanderen een cursus verhalen
schrijven werd georganiseerd, was ik een van de eersten die zich inschreef.
Ik vond dat een geweldige serie. Met mensen als George Sponselee en
Carlos Buysrogge om er zo maar eens een paar te noemen, hebben we op
die avonden veel geleerd. Verhalen schrijven is toch een soort ambacht.
We kregen opdrachten die na twee weken in de groep werden voorgelezen.
