42 Aflevering 163 voorjaar 2009
nauwelijks wat gevoeld. Intussen höörde ik 't kiessie op d'n boom van d'n
ofvalbak valle. Opgelucht begreep ik toen pas, wat d'r gebeurd was. Dat
zouwe ze thuus nooit gelaove. Mag ik 'm meeneme, dokter? vroeg ik, dan
ken 'k m 't thuus laete zien. D'n dokter pakte een stikkie verbandgaas,
in deej de melkkies d'r in. Thuus kreeg ik een dubbeltie omda 'k zo flienk
geweest was. 't Kiessie heit nog maanden in de raemliest gelege
Ruum zestien jaer laeter zat ik op een diensdagaevend bie dien zelfden
dokter. Dan wiere d'r tanden in kiezen getrokke. Hier op 't eiland gieng
ie nie zo gauw naer 'n tandarts. In oenzen dokter kon hêêl goed trekke.
M'n zatte mit 'n krootje slachtoffers te luustere naer 't gekreun vanuut
de spreekkaemer. Eindeluk was ik an de beurt, d'r moste d'r zes uut.
Wankelend, in mit 'n boenzend hööd van de pien stieng ik nae oflööp bie
de deur. Wachtend op 'n nieuwen ofspraek. 'k Had nooit mêêr an 't voorval
gedocht, mar hie bliekbaar wel! Net voorda 'k weggieng zeitie mit zo'n
klein, min glimlachie:
'Zal ik ze nog voor je inpakken?'
Corrie Huijer, dialect van Ooltgensplaat
u 'n voor d'n donker nog op 't durp weze.
1 langs de Middeldune. 't Was laeter ewore
In de vaorte stakke de baomen van 't bos
de locht of. 'n Wèrme gloewd kleurende
zochte blaeuwe in paerse paerlemoere
tinten. In d'n dune hienge d'r nevels
tussen de lêêgten. Of in toe liejt 'n lichte
zucht van de wind wat herfstblaen
neerdwarrele. Allëêne 't gekwetter van
'n troep sprêêuwen verstorende soms
de stilte. Ja, as 'n noe deursteppende,
zou 'n nog op 't durp weze vóór dat 't
helemaele donker was....
In de vaorte klonk de roop van 'n
al te laete vogel, 't Was 'n vredige
avendstemmieng.
Twint was 'n haest bie d'n bocht vlak
bie 't Jonkersteese bos an'ekomme, dëêr
bie de koeijepit.
Dëêr bie de koeijepit De zunne was noe hêêlemaele onger'egöö.
(foto Pau Heerschap). Inêêns verschorende 'n vrêseleke schrêêuw de stilte, 't Klonk asof d'r
iemend in doodsnood verkêêrende.
Geschrokke bleef 'n stöö. Z'n harte kloppende in z'n kele in 't was of z'n
aesem ofesnee wier. Toe zag 'n twêê schimmen in de bosjes verdwiene.
Ze hao hööge musten op. 't Moste twêê Franse soldaoten weze. Even wist
'n niejt wat 'n noe doewe most. Vrommegöö? Hie keek om z'n heene. Alles
was wêêr stille.
Voorzichtig liejp 'n deur. 't Was nog net licht genoeg om wat te ziejene.
t Moordenaersweegje
As 'n noe nog kitteg deurliejp zo
Hie kwam van Goerêê over 't pac
dan 'n edocht hao.
De zunne gieng noe haest onger.
van de Jonkerstee schérp tegen
d'n hemel rööd, dat overgieng in
