Aflevering 163 voorjaar 2009
Dun eesten kjeer da 'k na schole most was uk un bitje zenuwagtug. 'k Zag
a subbiet da 'k nie alleen was die at daa last van aa, daa zaat'n bekende
gezigten bie die ook nie lagten. Ze zeiën ammaa nie vee. Zo gouw je binn'n
kwam most je je jas opang'n an un kapstokje waovan dur vee waor'n in
de gank. Aa je un pet of un mutse op, dan ieng je die daa bie an un aakje.
Kinders die klomp'n an aden konnen die in un rek onder de kapstok zett'n
In de winter aden vee kinders klompen an. In de zomer waoren dur nog
a mee schoen'n. Erme kinders die aden sletsen an. Da waoren rubberen
diengers wao at ut zweet niet uut kon. Ze wieren nat van binnen en stonk'n
vee.
Jeemaa binn'n mos je in un banke gaon zitt'n. Daa kon je mee z'n tweeën
zitt'n. 't Waor'n oute banken, ze voeld'n eel art an an je kont. At dur iemand
kwam most je netjes mee jen anden samen zitten a ze binn'n kwaom'n. 't
Lokaol waa je in zat was vee groter dan de kaomur tuus. De raomen waoren
groot en je kon dur nie deu nao buut'n kiek'n wan ze waoren eel ooge.
Liengst de kant iengen grote plaoten waa letters mee plaotjes op stiengen,
laoter kwam uut da je daa de letters mee most leer'n. D'r ieng ook un grote
klokke. Ei liep nie, wan je kon tog nog nie zien oe laote at was. Noe zag uk
da taa van ond'r un stertje anzat, da aan 'k nog nooit geziene. Ik dogt wa
zit da daa noe an te doen. Je kon dur an draai'n. Maa naa un togtje kwam
ut uut waor at da voo was. Zei de juffrouw bievoorbeeld: "Zet de klok eens
op 2 uur". Dan draaid'n je an da stertje en die klokke gieng a je ut hoed dee
nao twee uren. Oe a ta in zun werk gieng, da weet uk nie. Un jong'n van un
durpje kan ook nie alles weet'n.
Wieder waoren vanself gewend om te praoten zo a ze ammaa deejen, maa
de juffrouw praote eel verwaond. En ze wilde da ieder kind zwoo zou gaon
praot'n. Daa kwam natuurluk niks van ee. Wist'n wieder da de plee een
W.C. was en een scheuteldoek un vaatdoek.
Noe stieng dur ook nog een bord op een staonder, ik dienk van wè un elle
in't vierkant, waor a 17 plaotjes op stieng'n mee woordjes dur onder.
Noe bin 'k biena taghuntug, mao ik kan ze nog uut m'n ooft. Aap, noot,
mies, wim, zus, jet, teun, vuur, gijs, lam, kees, bok, weide, does, hok, duif,
schapen. Saam'n mee die plaot'n boov'n an de muur'n leerden je op un
eele speelse munniere leez'n en schriev'n.
Schriev'n da dee je in begin alleen op un lei. Van tuus mos je griffels
meebrieng'n. Die wieren om dun averklap bot en dan mos je ze wee
sliep'n. Wieder aden un sliepstjeentje dus voo mien was't nie moeiluk mao
de mjeeste mosten de griffels op un steen sliep'n. Je most ook van uus un
potje meeneem'n waor a een sponsje mee wa waoter in kon en un voddetje
om je lei af te droog'n. De mjeeste keer'n was da een potje van Krüsensalt
wa je bie jun opoe wè kon krieg'n wan die gebruukte da spul voo dur
maoge. Je kon ook sponsdwoosjes koop'n, mao die zaoten zo onder de
roest van da waot'r. Zo' n potje aa nog un groot voordjeel, in de zomer dee
je ut propvol mee waoter. At ut dan vee werm was dronk je daa stiekum
uut. Wan pas at eel vee werm was wier de regenbak opengemaokt en mogt
je uut dun aker drink'n. Ja, die regenbak lei un groot stik iezder over mee
een slot op weeg'n.
Kinders die hoet udder best gedaon aden kreeg'n soms un fabergriff'l.
Da waoren licht grieze griffels wao je mooi mee kon schriev'n. En daobie
woorden ook de kus van de juffrouw. En gloof mao da je dan groots was
't Is me nie dikkels overkomm'n.
