Aflevering 163 voorjaar 2009
At vrie kwurtier was mogt je buuten speel'n. Ik zegg'n 't eigeluk niet hoet.
Je most buutenspeel'n, ook at regende. Op schoolplein kon je nie allemao
gliek schuul'n wan dur waoren mao twee afdekjes. In 't midden nao dun
ingank lag een padje mee steen'n, de rest was al makkuddam. Daa bin eel
wa jongers die udder knieën dao mee geschaofd en. Ik end noe over den
openbaore schole, die stieng in de Langestraote. Je aa nog een schole, da
was de kristelukken die stieng an de Meulendiek. Die in de Langestraote
was den ouwen bok en die op de Meulendiek was ut nieuwe bokje.
Mü gieng'n nog nie zo lang nao schole en dao viel un jongetje terwiel die
ant speel'n was. 't Bloed kwam deu z'n kousje. Dun oofonderwiezer kwam
dur bie en zei: "Doe je kousje is uit dan kan ik zien of het erg is".
Toen a da ventje z'n kousje uut aa was't ur weinig te zien as un schramme.
En da kon je ost nie zien omda z'n bjeentje zo vuil was. In z'n kousje zat un
groot'n erpel net an z'n iele. Mao ja, da ventje kwam uut een eel groot gezin
waa ze ut nie zo nouwe naomen.
Op schole mogt je nie snoep'n. Noe aa je ook nie iederen dag snoep. Maa 's
maondags kreeg je een maondagcent. Daa mogt je snoep voo koop'n.
Op un bepaold ogenblik, mü zaat'n in de klasse, en Lindert die gieng mü
daa eev'n art schreeuwen, die riep: ik gaon dwood, ik gaon dwood". De
eele klasse zat dur een bitje beteutert van te kiek'n, wan ie iew un leven
as un oordjeel. Juffrouw Mina schoot naor um toe en vroeg: "Leendert wat
doe je nou". Lindert kon ost niet uut z'n woord'n mao op dun duur begreep
de juffrouw dat die z'n kauwgom ingeslikt aa. Op ut oogenblik da de
juffrouw nao um gekeek'n aa, was tie zo verschrokk'n wan ie wist da tien ie
mogt snoep'n. En noe aa de juffrouw zonder da ze dur erregü in aa un togje
trug gezeid da je geen kaugom mogt inslikk'n wan dan zou je dwood gaon.
En daa aa ze noe vanself vreed vee spiet van.
Un ander verhaol da 'k me kan erinneren is, me zaoten gloof ik in de
derden, dat Piet ineens un groten brul gaf. We zaoten a bie juffrouw Betsie.
Die was nie zo mals as dur zuster Mina van d'eerste en tweede klasse. Ze
zei gliek tegen Piet: "Ga jij daar in de hoek staan tot ik zeg dat je weer mag
gaan zitten". Mao Piet stribbelde teeg'n en zei: "Ja mao juffrouw daor ei
tur ene un pienezze op mun banke geleid en daa gieng ik op zitt'n. Da aa
natuurluk geen mens gedaon. Piet dee zijn broekje naa beneeën en daa zat
wa bloed aan z'n gat. Toen most ie nie in den oek gaon staon.
Op un goeien dag kreeg'n me wee een ljeerzaom verhaal t'oren en de
juffrouw vroeg aan Wim, 'k moe wè zegg'n 't was nie zo'n snugger ventje:
wat gooien we in de kachel? Melk juffrouw zei Wim, die elemaa nie op zat
te lett'n. Da was dan wee un geval om in dun oek te gaon staon voo un alf
uurtje.
Jan zat op de voorste rij rechts in de banke. Kazze, de mjeester van de
klass'n vuuf en zes aa de gewoonte om mee z'n gat op het tafelgedjeelte
van Jan z'n banke te gaan zitt'n a tie iets vertelde. Jan was da beu en zei
tegen ons: 'k Gaon dum vanmiddag wel enne". En de mjeester was net
begonn'n mee un verhaol af te steek'n, a Jan un grote rooie zaddoek uut z'n
broekzak aaide. Die vreef tie un paor kjeer over z'n gezigt. Toen zei kazze:
"Doe dat vieze vod weg". Waorop Jan zei: "Ja maa mjeester je spoeg zo
vee weeg'n". D' eele klasse schaterde het vanself uut van't laghen. Kazze
kwaod en zoas altied kwam as antwoord: "Verdwijn in die hoek sukkel".
Daa aa Jan al op gereek'nd. Iedereen wist dat de naom kazze zun shelnaom
