Aflevering 163 voorjaar 2009
De zwalmpjes (zwaeluwen)
In 't zêêuws is 'n zwaeluw 'n zwalmpje
Die vliege as zotte in 't rond
Mee d'r gevurkte staertjes
En d'r geschreeuw maeke ze 't soms wel êêl bont
Ze bouwe d'r nistjes tegen de nok van de schure
Op 'n plekke daer a je ze bienae nie ziet
Gelukkig bin z'aoltied mee meerdere
Want êên zwaeluw brieng de zeumer nog nie
De tummerman kan z'ok goed gebruke
Voor um is het bêêsje vee waerd
Want mot 'em twee 'outjes verbinde
Gebruukte 'n 'n zwaeluwstaert.
Jaap Murre, dialect Tholen,
29 februari 2008
Noe a me ut tog over die mjeester en, die was teeg'n z'n pensjoen.
Daorom stieng die in de winter altied mee z'n kont voo de kaghel. En daa
stieng maa één kaghel in de klasse. Daorom bleef dur voo ons weinig
wermte over. En in mien kinderjaoren kon ut verrekt vee vriez'n.
Ik en ook nog is un keer had da'k un jongen naor uus most briengen die
a in z'n broek gekakt aa. Noe za je zegg'n waorom moes jie die nao uus
briengen. Da kwam zo, m'n vaoder was fietsemaoker en die jong'n z'n
ouwers waoren klant. Dus daa kon m'n vaoder nie onderuut wan un klant
wou je nie verspeel'n. Ik aan dur ieseluk de pest an, die jong'n stonk as
un rotte koe. Ik en ook nog is un stomme streek uut haal'n. 't Was in de
oorlog en ik wou is stoer doen. Daa reeën een paor Duitsers op de fiets
voobie de schole. En die gieng net uut. Ik riep rotmof, rotmof. En omda tie
geen Ollans praotte beduujden een van die dank op de stange van z'n fiets
moest gaon zitt'n dan zou die me meeneem'n. Ik dogt bie muneig'n, weg
jong'n, da nooit en ik ging un oekje om en kroop in un verkenskot. Toen
ank de kust veilug von gieng ik nao uus. Daa kwaomen ze gouw aan de wete
wa tur gebeurd was. Ik kreeg ze flink uutgemeet'n. Laoter begreep ik pas
oe gevaorluk da was gewist, wan in den oorlog kon je deu un kleinigheidje
leluk in probleem'n komm'n. Toen ank 's middags op schole kwam kreeg uk
van de meester ook nog is op m'n kop.
In dien tied dank op schole gieng aad iedereen nog un bienaom. Dun enen
kon daa mee leev'n dun and'ren nie. Zo was Marien Drabbe op 't fort waor
a sü loere teeg'n zei'n. Ut was een ouwen errebeier, un braove man, maa
die kon dur nie teeg'n da tie uutsgoll'n wier. Dan wier die man kwaod, ie
zwol op as un puut. Ook a je Arjaan teeg'n um zei dan was't a van't zelfde
liedje. Ie gieng dur zelfs voor naa de mjeester op schole. Ut ielp allemaa
niks. Ook bie mun vaod'r kwam die un kjeer in de werkplaots, maa daa aad
tie ook geen sukses. Zo gieng uk is un kjeer zwemm'n mee un paor jongers.
Me waor'n op wegt naa de botkille en ie kwam net uut de nuze. Me konn'n
natuurluk nie laat'n om te sgell'n op um. Ie kwam op ons afgestoov'n en zei:
"Ik komm'n zo agteran en ik za judder amma verzuup'n Maa wien a mü
nie saog'n was Merien.
