Aflevering 163 voorjaar 2009
Ik en wè un andere stomme streek uuthaal'n. Mun vaod'r die snee tubbak
voor mens'n die at ta zelf in udderen of laoten groeien aden. In dien tied
mogt un jong'n van mun leeftied nog nie rook'n. Dus ik aan tubbak gepikt
die a mun vaod'r gesneë'n aa en zou un suhhretje rook'n tussen de middag.
Mao 'k aan daa geen erge in had dat da eele zwaoren tubbak was. En ik
wier daa tog slegt van. Kwier zo wit as un liek. Ik dogt da kom nie hoet.
Mao de schole gieng in en ik most nao binn'n vanself. Binn'n wier het nog
erreger. Daorom zei ik teeg'n dun dirukteur da 'k mü nie lekker voeld'n,
mao 'k zei dur nie bie van wa. Ie zag natuurluk ook da alles voo mun ogen
draoide. Die vroeg of ik kanse zag om op de fiets naor uus te gaon. Toen zei
ik "ja", wan ik wist da 'k in buutenlugt wa op zou knapp'n. Dus ik naor uus.
Ik dogt da en mü ook wee had. Ik zei tuus da 'k nie lekker was. Noe aan 'k
mun fiets klakkeloos neergegooid en vaod'r most erregust nao toe en pakte
mun fiets davoo. Toen at tie trug kwam zei tie: 'k Weet a waorom jie nie
lekker was". Ie aat ut doosje mee tubbak gevonn'n in mun fietstasse en stak
ut triomfanteluk nao boov'n.
Jan L. Platteeuw, dialect Hoek
Ome Ko
Dao was tie nóóit an toegekommen. Altied vee te druk ee. Da begon in 't
voojaor a. Wien a t'r d'êêste èrpels 'ao in de straote.
"Eete hie a nieuw' èrpels?"
"O, vint, ik eet 'r a véértien daogen."
Jao, dan 'ao je géén tied om d'r achter te gaon en te zeggen: "Joe moen 'k
'èn.
Da wa eigenlijk al die jaoren en 'êêl z'n leven zó gebleven.
Ome Ko zat in Axel. In 't ouwe gedêêlte, in 'n 'uusje. A je j'n 'and 'n bitje
nao boven dee, dan lei j'm zó in de goote. En a je nao binnen gieng, dan
trappende je 'n 'alf tegeltje nao benneejen. 'n Móói gangetje overigens,
mee tegeltjes mee 'n dambord-effect, 'n Randje d'r ingeleid mee blauwe
tegels. Mao klein alles fasself ee. 'n Voorkaomertje mee 'n taofel mee vier
stoelen en 'n pluche taofelklêêd. 'n Vèder niks d'r in, want 'ier kwam tie
nóóit, ome Ko.
Die 'ao net nog twéé 'ondjes en 'n pendule op 't schouwtje staon. Dat 'ao tie
nog van z'n moeder. Mao vèder, wa mos je noe in dao voorkaomertje doen?
En bovendien z'n zuster kwam één kêêr in de maond om 't zil te boenen.
Dan was 't vérder zonde om d'r over te lööpen. Da dee je gewoonweg nie.
Néé, ome Ko zat altied in z'n achter'uusje. Dao deed tie eigenlijk alles. Daor
'ao tie 'n petroliestel staon en 'n butaogasstel. Mao 't mééste gebruukende
ie nog z'n petroliestel. Da was nog 'n kêêr 'andig. Weet je waorom a ta noe
zo 'andig was? Ao kon je 's morgens iets opzetten en dan was 't 's aovus
gaor.
Mao nóöme Ko 'aod ook nog een buten'of. Die 'aod dus 'n 'ofje achter z'n
'uusje midden in 't durp. Da was lekker wèrm en beslooten, Daor 'ao je in 't
voojaor dan iets vroeger kropslao. En dan 'ao tie an de rand van Axel, bie
't ouwe spoortje, daor 'ao tie nog 'gróóte buten'of. Dao zat ie 'aost vèder
'êêle daogen, 'óór. En eu, vee te vee groente fasself ee. Mao dan gaf tie 't
mao weg.
En eu, noe 'aon ze ook gezeid, dat dat dao vervuuld was. Jao, zeg, je
gelóóf t'zeker zelf nie ee? Dao, gieng tie z'n eigen fasself 'êlemao niks van
