M'N STIKJE Aflevering 164 zomer 2009 59 Voor de vereniging was 25 april een gedenkwaardige dag, toen de verhalenbundel van Bertus Limonard in 's-Heerenhoek werd gepresenteerd. Van hem is het verhaal over de plaatselijke brandweer in deze uitgave opgenomen, getiteld: 'Nie om te lache'. Tenslotte een verzoek aan de leden. Wanneer er bij jullie in het dorp of streek een bijeenkomst is waarbij de streektaal een belangrijk onderdeel is, worden de bestuursleden daarvan graag op de hoogte gebracht. We kunnen daarvan dan melding maken op onze website en ook in deze rubriek. Alvast bedankt. De Véék'oek De Vëêk'oek, op de achtergrond de Oosterscheldedijk foto Wim de Jonge "aangespoeld", zijn "Vëêk'oek" Wim de Jonge uit Bergen op Zoom schreef ons het volgende. 'Wie van vanuit Sint-Maartensdijk de Kastelijnsweg volgt, rijdt als het ware tegen de Oosterscheldedijk op. Tijdens fietstochten over Tholen, had ik het bord al verschillende keren gezien. De Véék 'Oek stond er met rode verf op een grauwe plank geschilderd. Dat de plek iets met een hoek te maken moest hebben, was me wel duidelijk. Maar wat is nu toch véék? Het woordenboek der Zeeuwse dialecten bracht uitkomst. Daar staat bij Vêêk: het vloedmerk, vooral het aanspoelsel van stro, wier enz. aan de vloedlijn. Of alles wet met de vloed naar binnen is gedreven. Dus: de Vëêk'oek is een plaats, een inham, waar zich het vêêk verzamelt. Aan de kant van de Oosterschelde is hier in de hoek van de dijk heel wat aangespoeld en -gewaaid: lege verpakkingen van melk en limonade, blikjes, plastic voorwerpen enz. De moderne variant van vëëk. De Vëêk'oek zelf, is een terreintje meteen verzameling schuurtjes, stallen, een duiventil en diverse soorten kleinvee en vogels, binnendijks tegen de dijk zoals het vêêk buitendijks. Met liefde en gepaste trots voor heeft de eigenaar er een mooi naambord bij gezet.' Wim de Jonge De klant bluuf koning Af en toe oar ik 'n verhael dat ad eiheluk nie in den brêêjen hebrocht mag 'oare. Omdat 't over iemand haet die dae hêën pries op stelt. Heweun omdat iederéén zou dienke: helukkig, da's dus oak mar 'n mens. En juust daerom oar 't er om hehniffeld... De mevrouw waer ik over schrieve, let hraeg op de kleintjes. Z'ei heliek, ons Zeeuwen bin ommers zuunug. Ma deze kêêr hieng ze buuten d'r ("uusoud)boekje. Ze kocht zoma voa 't weekend 'n lekkere doaze mit ies. Die hieng de diepvries in, voa de zondag. Dan zou d'r visite komme, en 'n hoejen indruk is noait weg. wat julder?

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2009 | | pagina 61