IN GESPREK MET PAU HEERSCHAP
*60
Aflevering 164 zomer 2009
Ma. Wat is 't er hebeurd
's Maendags kom diezelfde vrouwe de wienkel binnen hesturmd. Mit 'n
ophestoke zeiltje hae ze nae de cheffin, die de buuje rustig afwacht. Dat
dee die cheffin altied a, ze was noait van plan d'r eihe vee druk te maeken.
Ze lette in de wienkel nie alléén op de kleintjes, mar oak op d'r eihe. En
heef 't mens 's onheliek.
Hoet, die mevrouw kom dus nae d'r toe: "Kiek noe's ier. Noe bin'k 'n
zaeterdag om 'n doaze ies hewist. En die wil ik histerenmiddag op taefel
zette as toetje. Doe 'k dat deksel d'r af, en mot je noe 's kieke. Dat ies is
êêlemae bruunug. Da's toch héén hoeje kleure? Dat mag toch nie!"
De cheffin pakt die doaze ies kiek 't er êêl deskundig in en zei dan rustig,
mar ieskoud: "Mevrouw, dit is héén ies, dit bin pjêêrenü!"
En 't gezicht van de ontevreje klant, dat kreeg 'n kleur als pannetje
hoedhelukte röodkokers. Ze schaemden d'r eihe meraekels: inderdaed, z'ad
uut de diepvries een bakje mit gekookte inhevrooze peertjes gepakt
De klant bluuf koning, mar soms mot 'n mens 'n kêêrtje van z'n troan af!
Jopie Meerman, dialect Tholen
...een klein
paradijsje, een waar
eldorado voor vogels,
amfibieën en insecten,
en voor mensen
natuurlijk
foto Pau Heerschap).
Pau ken ik al heel lang, sinds we beiden in de Wetenschappelijke Commissie
van de vereniging zitten. Pau pikte mij in het begin op bij de poolplaats bij
Serooskerke op Schouwen en wij reden dan samen naar Middelburg. Toen
de vergaderingen verplaatst werden naar de familie Oele in Kapelle, haalde
hij mij op in Zierikzee. Hij kwam dan 's middags al en bleef altijd meeëten.
Hoe een toevallige ontmoeting zomaar kan leiden tot een langdurige
vriendschap, ook met mijn man Teun. Dat wij nogal wat gemeenschappelijke
belangstellingen hebben, zal daar wel debet aan zijn geweest. Zo houden we
allebei van tuinieren en dat is maar één van de interesses.
