Aflevering 164 zomer 2009
garren. Voora de vrouwen moste d'r mit beleid over loape. Het kon gebeure
dat ze zonder akken an d'aore kant kwaeme.
Het trouwen was ma een korte piene. Den ambtenaer van de burgerlijke
stand, Knelisse, ao langer werrek mit de regelienge van het naemen zetten
dan mit de trouwerie.
Nae het trouwen bin m'n mit z'n aolen een rondje weze rieë. Toe is de
fermielje nae de ouwelui van Adri op Schorrebozze egae
Omdat 't toch een gebroke schoft was bin de pas getrouwden ëëst nog op
kraembezoek eweest. Ik geloave dat de borelienk van toe ier ok is. Ze ei dus
pas Saore ezie. Naedien m'n op Schorrebozze nog een glaesje edronke in
een kedette egeete. Toe bin m 'n aolemaele naer uus egae.
Krijn in Adri gienge nae de Zëêdiek bie Viaene in d'r trouwnacht in de
bestie van het knechtsuus eslaepe, want Koos van As zat nog op d'ostie.
Dit was zo in 't kort de trouwdag van vuuftig jaer terug. Vee is d'r intussen
gebeurd, ma ik ouwe d'r mee op. Aore mensen zu ok nog wè wat op d'r lever
Rinus van Langeraad, Hoofddorp
Herinneringen van mijn vader en zijn zuster aan trouwerijen
in vroeger tijd
Een bruiloft voor de Tweede Eereldoorlog stak heel eenvoudig in elkaar.
Vergeleken met een trouwpartij van nu tenminste, waarbij lang van te
voren alles geregeld en besproken moet worden. Toch gaf dat ook toen een
hele drukte.
De mensen, waarover ik het hier heb, verstuurden geen ondertrouw-
kaarten. Het aanstaande bruidspaar ging persoonlijk de familie
en kennissen langs en nodigde hen uit voor het bijwonen van de
huwelijksplechtigheid of voor het feest 's avonds. Recepties, daar deed
men niet aan. Trouwens, het was niet verplicht om een cadeau mee te
brengen voor het bruidspaar, wie wat te missen had gaf dat met plezier.
Van heinde en verre kwamen de familieleden, vaak nog met koets of gerij.
En als het mogelijk was met bus en trein. Ze werden voor de nacht bij
familie of kennissen ondergebracht.
Het ouderlijk huis van de bruid werd ingericht voor het feest. De
voorkamer werd ontruimd en ingericht met banken en schragen. Zo
konden er veel mensen een plaatsje vinden. Het achterhuis diende om eten
en drinken klaar te zetten. De meeste mensen bezaten geen keuken, alleen
een kookkot.
De dag zelf
De bruid droeg vaak een lange jurk en op het hoofd een mooie hoed. Een
witte bruidsjurk was nog lang niet in de mode voor 'gewone' mensen. Later
verschenen ook de mantelpakjes. Dat was heel praktisch, want dat kon je
ook nog op zondag naar de kerk dragen. En als de lange jurk ingekort werd,
hield je er een pronte zondagse jurk aan over.
De bruidegom was onopvallend gekleed in een donker pak, dat dienst bleef
doen voor begrafenissen en bruiloften tot het echt niet meer paste. En dan
hing het in de kast, want je kon niet weten...
De overige familieleden droegen hun nette kleren, zelden werd er iets
