Aflevering 164 zomer 2009
69
het kersverse echtpaar moest de volgende dag op tijd op het werk zijn,
vrije dagen vanwege je huwelijk, nee, die bestonden niet.
Woonruimte
Ook in vroeger tijden was er gebrek aan woonruimte. Binnen de familie
werd er overleg gepleegd en zo kon het gebeuren dat opoe bij een dochter
introk en het kersverse echtpaar het huisje van opoe kreeg. In dat geval
kon het jonge stel een gemeubileerd huis betrekken. De meeste jongelui
hadden een huurhuis. Sober ingericht met een kastje van opoe, een stoel
van deze en gene, een tafel, die eigenlijk maar in de weg stond bij een
tante. Een matras voor de bedsteden, matten op de vloer, wat was het
overzichtelijk.
Er hoefde geen nieuwe badkamer uitgezocht en een paar petroleumstellen,
een wasteiltje en wat kookgerei volstond. In het kookkot werd ook de
was gedaan. Een groot wasbekken, een stamper en als je geluk had, een
wringer. Met familieleden was het huis van tevoren grondig geschuurd,
want o, wat hadden de vorige bewoners het vuul achtergelaten. Dat die
arme mensen net zo hard hadden staan boenen, werd even vergeten.
Als meisjes een jaar of zestien waren, begonnen ze voor hun uitzet te
zorgen. Lakens naaien, sparen voor afdroogdoeken, bestemd voor de
afwas of voor jezelf. Minstens zes stuks moest je hebben, evenals van het
ondergoed. Ook de bruidegom bracht zes stuks ondergoed mee. Daar werd
door de omgeving streng op gelet. Wee de moeder die hierin tekort schoot!
Want het gebeurde heel dikwijls, dat het jonge stel veel haast had om te
trouwen...
Rie Rosmolen-Murre, situatie Tholen, ca 1930.
Plusfoer
foto J. Zandstra).
Een pak mit een drollevanger
Tegenwoordig kom ik as bestuurslid van het museum wel 'n
paer kêêr per weeke in het Ouddurpse Raed- in Polderhuus,
't vroegere gemêêntehuus. Vroeger was dat aors; toet m'n
twintigste bin 'k d'r mar vier kêêr in eweest. De êêrste kêêr toe
m'n oudste zuster trouwende, de twêêde kêêr toe 'k mit 'n nicht
mee mocht göö trouwe, de derde kêêr voor 'n identiteitskaerte
in de vierde kêêr voor 'n verklaeringe van goewd gedrag.
Over de twêêde kêêr wil 'k hier hè. 'k Was glaof 'k tiejne.
't Was 'n hêêle ongernemieng om d'r ne'ies uut te ziejene.
D'r wier beslote om noe mar 's 'n echt pak te kaopene, in 't
niejt zelf te naoiene. Bie de buren, de fietsemaekers Van der
Bok, die ze hier De Bokkies noemende, wier d'r op'ebeld nae
Buijsse in Menheersen om mar 's langs te kommene mit pakkies
voor 'n jonge'ie van 'n jaer of tiejne. D'n aoren dag kwam
de vertegenwoordeger mit 'n stik of driej medellen. Nae wat
passene wier 't 't grieze pak mit 'n plusfoer: 'n jassie mit driej
knoppen in 'n drollevanger, zöö wier d'n broek mit elestieken
hier enoemd. Van groewn geruute stof naoiende moewder,
die naoister eweest was, 'n bloes in van dezelfde stof 'n
stropdassie. M'n zuster most van lichtgrieze wolle kniejkousen
voor m'n breije. M'n zondaekse schoewen konne d'r nog mit
