VERHALEN EN GEDICHTEN
Aflevering 164 zomer 2009
deur, die waere nog mar 'n maend elee bie Keesie Bok ekocht.
D'n aevend tevoren most ik nog in de têêle, hoewel 't nog gêên vriedag was,
Moewder was schööne! 't Érgste was nog nae de kapper. Dat was ze zelf,
in ze dee 't mit 'n wat botte tondeuze. Voor de soepelheid droppelende ze
êêrst nog wat naoimesineolie in mekaniek, zöödat 't lekker liejp.
't Botte mesien plokkende zowat de haeren uut m'n heersens. 'k Dust niejt
te brullene, want dat ko 'j nog 'n flèrre rond je öören kriege. Eindelek was 't
klaer.
't Nieuwe pak kriebelende vrêëselek an m'n blööte kniejen, in de elestieken
van de kniejkousen zatte te strek.
Van de toespraek van burgemêêster Kleijnenberg wee 'k niks mêêr, mar
deze foto hè 'k d'r nog van. Stöö 'k d'r niejt blits op mit m'n drollevanger?
Pau Heerschap
D'n Oeste
't Was lekker fris op d'n 'öögaers die Pierre Canuijt van 't Land van 'Ulst nï
Bêêkendurpe overzette. De koelte van de zeewind was angenêêm op die'n
wèrmen dag, in 't ènde van augustus.
Pierre kwam uut Damme en wou wee gin oeste bie boer Warêêven in d'n
Kaneelpolder. Dïzö, vlak bie d'n Quajen Dam, ot 'n vlee jaere goed 'ebeurd.
Beveland stoeng bie de ménsen uut zien buurt goed bekend: rieke boer'n,
rieke grond. Mè oalle polders wazze van mekaore 'escheie deur krek'n en
kwamme in 'erfst en winter wè-r- 's onder wêêter te stêên.
Zou Jikkemiene nog an z'n 'edocht Zien 'arte liep van d'r over. Ze was
nog mè negenliene, en iezelve ot allank de leeftied om te trouwen, was a
vuufentwintig. In 1756 was de vlasoeste goed 'ewist. Deze keer 'oopte'n ie
op 'n aeren oeste...
Bêêkendurpe lag te blienk'n in de zunne: zeven boeren'oeven, een
'erreberge en een kerke, 't Is nog niks veranderd, docht 'n opgelucht. Ie
mikte'n een bitje vaert, wou nog voe d'n doenker bie Warêêven weze, aers
zou t'n de nacht buut'n motte deurbrienge.
Wat was 't nog wèrm! Zien goeie lêêkense pak, dat at 'n nie in zien plun-
jezak ao wille doe vanwege 't kreuke, begon noe toch wè wèrm te worre.
Nêë drie uur gêên kwam - t'n bie d'n 'of an; de zunne stoeng a 'êêl lêêge. De
meiden en knechts goenge net nT binn'n om te gin eten. Eentje 'erkende-n
'n: "Ha, dir is Pier Canuijte!"
"Die lus vas wè een stuute"! riep een aer, en bost'n van 't lach'n om z'n
eigen vêsje.
Arjëên Warêêven kwam op 't laweit nT buut'n.
"Dag, Pier, wou je wee komm'n oeste?"
Ie wachtt'n nie op 't antwoord mè goeng nT binn'n, wir a stuut'n mee spek
en eiers, stoofper'n, goeie beuter en zoete- en kerremelk op ulder stoenge
te wachten.
Jikkemiene zag- t'n weinig. Mè toen a z'n voe 't eerst begroet, docht 'n
