Aflevering 164 zomer 2009
te gêên: d'r motte een paer brandweercorpsen verdwiene. Het wordt
öollemille te diere. En wat dienk je? Wien mot 'r eest uut
Ja, juust's-Heerenhoek.
Gin sterk verhaal Mè wè een verhaal dl a 'k glad nie mie kan lache.
Bertus Limonard, dialect van 's-Heerenhoek, 1996
Ome Ko
Trouwen? Dao was tie nööit an toegekommen. Altied vee te druk ee? Da
begon in 't voojaor a. Wien a t'r d'ëêste èrpels 'ao in de straote.
"Eete hie a nieuw' èrpels?"
"O, vint, ik eet 'r a véértien daogen."
Jao, dan 'ao je gêên tied om d'r achter te gaon en te zeggen: "Joe moen 'k
'èn.
Da wa eigenlijk al die jaoren en 'êêl z'n leven zó gebleven.
Ome Ko zat in Axel. In 't ouwe gedeelte, in 'n 'uusje. A je j'n 'and 'n bitje
nao boven dee, dan lei j'm zö in de goote. En a je nao binnen gieng, dan
trappende je 'n 'alf tegeltje nao benneejen. 'n Mööi gangetje overigens,
mee tegeltjes mee 'n dambord-effect, 'n Randje d'r ingeleid mee blauwe
tegels. Mao klein alles fasself ee. 'n Voorkaomertje mee 'n taofel mee vier
stoelen en 'n pluche taofelklêêd. 'n Vèder niks d'r in, want 'ier kwam tie
nöóit, ome Ko.
Die 'ao net nog twêê 'ondjes en 'n pendule op 't schouwtje staon. Dat 'ao tie
nog van z'n moeder. Mao vèder, wa mos je noe in dao voorkaomertje doen'
En bovendien z'n zuster kwam ëên këër in de maond om 't zil te boenen.
Dan was 't vérder zonde om d'r over te löopen. Da dee je gewoonweg nie.
Nëê, ome Ko zat altied in z'n achter'uusje. Dao deed tie eigenlijk alles. Daor
'ao tie 'n petroliestel staon en 'n butaogasstel. Mao 't mééste gebruukende
ie nog z'n petroliestel. Da was nog 'n kêêr 'andig. Weet je waorom a ta noe
zo 'andig was? Ao kon je 's morgens iets opzetten en dan was 't 's aovus
gaor.
Mao nöóme Ko 'aod ook nog een buten'of. Die 'aod dus 'n 'ofje achter z'n
'uusje midden in 't durp. Da was lekker wèrm en beslooten, Daor 'ao je in 't
voojaor dan iets vroeger kropslao. En dan 'ao tie an de rand van Axel, bie
't ouwe spoortje, daor 'ao tie nog 'grööte buten'of. Dao zat ie 'aost vèder
'êêle daogen, 'öör. En eu, vee te vee groente fasself ee. Mao dan gaf tie 't
mao weg.
En eu, noe 'aon ze ook gezeid, dat dat dao vervuuld was. Jao, zeg, je
gelööf t'zeker zelf nie ee? Dao, gieng tie z'n eigen fasself 'êlemao niks van
antrekken, want z'n vaoder en z'n gröötvaoder en dien z'n vaoder en 'oe
vère dat 't teruggieng, da wist ie zelf nie. Die 'aon d'r ook al uutgeeten. En
wat 'r nog 'n kêêr mêêr wao van was. Die 'ao nog 'n zakje DDT staon en
da gieng tie toch wel mööi opmaoken. Ook al was 't noe verboojen, dan
'ao je tenminsten van die lekker grööte bloemköölen. Ze konnen 'm vèder
wies maoken wa ze wouwen. Z'n moeder was ook 'êêl oud geworren en z'n
vaoder. Dus eu, dat viel al wè mee.
Ome Ko 'aod 'n poortje naost z'n 'uus. Dao kon tie schööne deu naor
achter a tie uut z'n 'of kwam. Mee z'n fiets deu.
De dokter 'aod al 'n kêêr gezeid: "U zou 's moeten verhuizen, want u hebt
last van reuma."
