Aflevering 164 zomer 2009
volledig afgedrukt. We doen het nog eens over.
In toen kwaeme ze!
Ik woonde vö den oorlog op de 'Oute Poppe', een boerderietje onder an
den diek tussen Pikgat in de Prommelsluus. ~t Stieng an de wegt tussen
Zierikzêê in Merjaen.
't Was men de tied wel, want der dreigde een oorlog. De kranten
stienge der vol van, in aole sodaoten waere opehrope, want 't land was
ehmobiliseerd. Buurman Baerend was ok nie mi thuus, want die diende.
Soms zag je diengen die je nog nooit ehzien Op een middag oorde ik eei
vliegtuug, in toen kwam der net een auto mit sodaoten an. Ze trokke een
kenon achter de auto. Inêêns stopten ze, in in lööppas wier dat in stelling
ehbrocht. Ik docht noe zu men 't Ma 't was ter zeker ene van ons eige,
want ze schote nie. Vliegtugen men der êêl vee. 't Viegveld van Aemstie
stieng der vol mee. 's Ochens, as 't mooi weer was dan vloge ze boven
de Oösterschelde. Dubbeldekkers waere't. Wat konne ze di stunten mee
uutaele. Op ze kop, op zen zie, in der waere der bie die gienge over de
kop.'t Was aoltied een mooi gezicht as je ze zö bezig zag. 't Muurtje van
den diek was dan men vaste plekje om di ni te kieken. Ik der wat tied du
ehbrocht, want ik ieuw van den diek. Soms zag je een vliegtuug mit twêê
rompen in mar één vleugel. Dat waere Fokkers. Die vloge ard! Di kon der
gêên ene tegenop. Men waere hartstikke staark in de lucht. De Duitsers
zoue 't wè laete om ons an te vaolen.
Soldaoten men ok vee. Gröote groepen kwaeme verbie marsjere, in som:
ze een fiets. Ze dan êêl de wegt nodig. Ze aoae een geweer in van
die windsels rond der kieten. 't Was een spannende tied in de maansen
maekten 't nog aarger dan 't a was.
As je van Aemstie ni de Stad most dan gieng je op de fiets, of je liep. De
mêëste verbiegangers kenden men wè, want zo druk was 't nie. As ter
noe ene verbie kwam die men nie kenden in ie was ok nog nie op zen
schouws ehlëêd, dan kon dat best es een spion weze. Men ter nie op, in
vertrouwden zukke maansen nie.
Men vaoder was op 't aargste voorbereid. Ie was goed op de oagte wat
ter kon gebeure, want ie o vee ehleze over de eerste wereldoorlog. In 't
of, o den een schuulkelder ehmaekt. Een flienk gat in de grond, balken in
planken, der over in di een meter grond op. In 't midden was een sleuve
ehgraeve, in zo kon je an weerskante op een veroaging zitte. Vrêêd koud
was dat an je konte.
Toen wier 't meie. Prachtig weer was't. Aalken dag giengen men vaoder
mit men ouwere broers ni 't land. Mobilisaotie of nie, 't land most schoon
bluve. In der most brööd op de planke komme.
Op de tiende meie was ten êêl mooie ochtend. Oe of men dat noe zo gauw
wiste, dat weet ik nie, ma men wiste a vroeg dat de oorlog uutehbroke was,
in dat 't vliegveld op Aemstie ehbombardeerd was. Ikke natuurlijk trek ni
den diek om te kieken. Je zag niks. 't Was bladstille.
Ma 't wier noe menens. De schuulkelder wier klaer ehmaekt. Eten der in, in
kleren. Een paer dekens,want je wist nooit oelang je der in most zitte. Men
vaoder was ter glad nie gerust op. "As ze komme", zei ten, "dan schiete ze
êêl de Oute Poppe onderste boven". As ze ni Aemstie oprukke, dan motte
ze zicht Aoles wi ze last van ruume ze op.
