Aflevering 165 herfst 2009
koffie in de flap op 't taefeltie laete staen in bin naer buuten gevlucht. In
de auto zag ik een paers opgezwolle gat waer m'n moend had motte zitte.
Twêê weken hê 'k alléén vloeibaer in ieskoud voedsel opgezoge. Praete
gieng nie, of onverstaenbaer, de éérste daegen.
Mien éérste kennismaekieng mit de magnetron, za 'k nie gauw vergete.
Toch hê 'k'r oak één gekocht nae een hortie.
Corrie Huijer, Ooltgensplaat, winter 2006
Het volgende gedicht van Ko Stoutjesdijk gaat over de aanschaf van een
orgeltje thuis. Eigenlijk was het een harmonium, dat zijn vader in de jaren
twintig kocht voor driehonderd gulden. De eerste avond kwam de koster
en die speelde wat op het insturmènt. Het maakte veel indruk op de jonge
Ko. 'De eerste avond kwam de organist. Hij had zijn nette pak ervoor
aangetrokken. Ik hoorde hem al toen hij de winkel binnenkwam. Zijn stem
was helder, hard en kortaf. Ik vond dat mooi. Zo liep hij ook en zo keek
hij. Hij was helemaal anders dan de andere mensen. Niet bedeesd als hij
binnenkwam. Hij lette op andere dingen en praatte niet over de mensen
van het dorp. 'Één en al muziek,' zei mijn moeder, en ze lachte als ze dat
zei. Uit: Ko Stoutjesdijk, Een leven lang, Breda 1999, blz 44.
Het orgeltje
Hij had een orgeltje gekocht;
ik zag het op een ochtend staan,
tussen de ramen
en keek en keek en schroomde
dichterbij te gaan.
Jij moet de avondpsalm
maar leren spelen, zei hij:
mijn vingers zijn te stram.
Ik was een kind
en leerde het spel,
tussen de ramen.
Wij speelden samen.
Soms deden zangers
op een afstand mee.
De zomer is voorbij;
herinneringen kwamen.
Ik heb na zoveel jaren,
het oude huis bezocht.
Het orgeltje is verkocht;
er staat een nieuw dressoir
tussen de ramen. Ko Stoutjesdijk
