MIDDELBURG MEI 1940
Aflevering 166 winter 2009
43
Op 17 mei 2010 is het 70 jaar geleden dat het hart uit Middelburg werd
weggebombardeerd. In 1941 las J. Poldermans (geboren te Haamstede,
opgegroeid in Noordwelle en toen wonende te Tji Melati in Nederlands
Indië) in een Amerikaans weekblad over de verwoeste Lange Jan. In
Schouws dialect maakte hij op 19 oktober 1941 het onderstaande gedicht,
dat op een Nederlandse tentoonstelling in Batavia werd voorgedragen.
KLACHT VAN DE LANGE JAN
Z'è m'n mee acht zwaere voeten, neffen d'n Abdij eplant,
As 'n wachter vö de vroamen, as 'n baeken van 't land.
Den bouwer die m'n uutedocht eit, was een man van kunstzin groat.
Wat een slanke lenden kreeg ik, in die kroane op m'n oad.
In wat kan ik vare kieke over zêê in platteland,
Van de dunen van Westschouwe tot in 't landje van Cadzand.
't Is noe toch a ruum vuuf êêuwen da'k geslachten op zag komme,
'k geslachten weg zie gae, ze kwaeme nie mï vromme.
Vele van die weggae moste, wouwe bluve ml geweld,
Ma dan è'k ze d'r seconden êên vor êne weg eteld.
'k van vare z'an zie komme, vlag in top in zeilen bol,
Onze groate Oostinje-vaerders, mit d'r rumen boordevol.
Dan was 't fêêst in m'n ouwe stadje, dan was Middelburg te klein.
In dan klonk m'n bronze stemme, deu de straeten, over 't Plein.
Boeren, boerinnen zag ik langs m'n trap nae bove gae.
In 't is gek, op donkre plekjes bleve z'aoltöös lachend stae.
Wa ze deeë, wat ze zeie, 'k weet 't nie, ma d'as wè gewis
Dat dat in die ruum vuuf êêuwen nog gin aertje oares is.
'k E de sturmen ore raeze over 't blonde Zêêuwsche strand,
'k de dieken deu zie breke, zellef was 'k in Eêren and.
In op dien dag in midden meie stieng 'k te pronken as 'n pauwe,
MT m'n goudblienkenden aene in 't strekke 'emelsblauwe.
Zulvre veugels kwaeme vliege, dreigend ml kanon in bom.
In ik zei nog: Noe gin grapjes, êêrbied vö d'n ouwerdom.
Ma die woeste kaerels trokke d'r eige dae niks van an
In ze gooiden ml d'r bommen nae dien ouwen Lange Jan.
