Aflevering 166 winter 2009
'k Stieng te zuchten in te raezen, 'k waerschoede nog uut aol m'n macht,
Ma ze bleve gooie in smiete, toe begon vö mien de nacht.
Zeeuwen, ik kan nie langer waeke over julder mooie land.
Z'è m'n kroane of esloge in m'n oagen uut ebrand.
M'n stemme kan nie langer klienke deu de stad in vaar in 't rond,
Ma m'n voeten bluve êêuwig vastgegroeid in Zêêuwsche grond.
Kerst
M'n moeder, ze is noe 87 jaer, vertel altied mit vee plezier van die keer 'ad
ik kerstmis op 't kleuterschooltje vierden. Noe praet ik dus over die tied
dat alle voaders moste werreke en de moeders anwezig waere as't er wat
op schoole te doen was. Zo oak mit de kerst.
De twee klassen van 't kleuterschooltje wae 'ad ik nae toe hieng zaeten
voa die helehent'eid bie mekoare, op lange banken. En de moeders en de
juffrouwen zaeten an de kant. De juffrouwen waeren lief, ma noha stijf. Ik
hieng op 'n echte christelukke schoole. Kerst was dus hêën feest zoas noe,
nae, 't was 't verhael van de heboarte van 't Kindje Jezus. En dat was en is
noe nog, 't belangriekste.
De domenie, in 'n donker zwart pak, vertelden dae over. En ons krehen die
middag sukkeloademelk mit wat d'r bie. Net as de hroaete mensen. Dus
toch 'n bitje biezonder.
Nae afloap vroeg de domenie: "En kinderen, wat vonden jullie nu het fijnste
van deze middag?"
D'r wier verwacht, dat zei m'n moeder laeter tehen mien, dat de heboarte
van 't kindje wel 't moaiste was"
Ma ik stak m'n vienger op, en antwoorden êêl hroas:'t Hebakje domenie
Noe ,60 jaer laeter, mo'k dat nog altied opvreete.
Nee, niet dat hebakje, ma dat ik dat toen zei
En julder kennen mien, dus dan weten julder oak wel waerom
Jopie Meerman, dialect Tholen
Elektrisch koken
Wullem in Mina weunden in een uusje an de rand van t durp. Mina d'r
Moeder a d'r geweund in z 'a 't uusje over kunne neme. Ök een ööp spullen
adde ze over kunne neme, zoas potten in pannen in oliestellen. Op een
ogenblik raekten die oliestellen toch wé verslete, in je kon ók nie oalles
d'r mêêr vö kriege. Op een aevend kwam de smid an de deure. Ie zei:
"Vrouwe, jie kook nog steeds op oliestellen, is't nie? Ma da's toch uut d'n
tied. Ik een mööie anbieding vö een gasstel". Ie keek in t keukenkasje in
zei: Kiek, ier kan de gasflesse stae in ierboven 'et gasstel. Zo gebeurden
'et. 't Gieng goed, alléén was die verrekte gasflesse op de ongelegendste
tiejen leeg. Wullem most dan mee die lege flesse nae de smid om een om te
ruilen, da kwam nie oaltied gelege.
Noe a Jan de fietsemaeker, die ök in electrisch dee, bekend gemaekt dat
'et electriciteitsbedrief een actie a om electrisch te gaen koken, want dat
was schoon in zunig. Je kreeg (je most het wé koape) een 2 plaets stel,
een grööt in een klein pannetje, een steelpanne, een braedpanne in een
