ZÖÖ KREEG KEES Z'N WEBSITE
Aflevering 167 voorjaar 2010
met grote zilveren broekstukken en de klep (door stoute mensen ook wel
'snoeptaefel' genoemd) wordt in dit geval vastgemaakt met gewone zwarte
houten, of benen knopen.
Over de hemdrok draagt hij een kort zwart jasje of een zogenaamde
lankrok, een zwarte lakense jas, die tot ongeveer de knieën reikt.
Lange kniekousen, blauw of grijs. Precies wisten we het niet meer en z'n
vrouw wilden we het niet vragen, want ook voor haar moet dit schrijven
een geheimpje blijven. Hans Jebbink denkt dat hij grijze kousen draagt, de
min of meer protestantse kleur. Hij is echter partijdig, als zoon van een
dominee. Een verre kennis denkt dat hij blauwe kousen draagt, maar zij
bleek een blauwkous te zijn
De schoenen van Kees zijn zwart, met leren veters? Die worden dan weer
strekken genoemd. Wat zit er nou precies in die schoenen? Veterwerk of
strekkenwerk. We durven er onze hand niet voor in het vuur te steken.
Tot slot: Of Kees bij z'n pak een 'paeremes' en een horloge met ketting
draagt? Vermoedelijk wel. Vraag hem er maar eens naar.
Wij hopen één ding: dat Kees Martens deze kleren nog heel lang zal dragen
Zonder 'sleete'!
Adrie en Janny Quaal
't Is a vee jaeren elée da'k Kees lêêrde kenne. Ie weunde toen nog in
Valkenswaerd in ikke in Eind'oven. Mun ao ok nog mee elleppe veruze
nae Dommelen. Toen a tun nae 't buutenland vertrok, bin de contacten
verwaeterd. In één van de Nehalennia's las 'k dat Kees in Kerstin veruusd
waere nae Middelburg. Een paer jaer laeter gienge wilder ok vromme nae
Zêêland. Toen mun de rommel in ons nieuwe uus op'eruumd aode, belde 'k
Kees om te vertellen da'k in Vlissingen weunde in da'k vriewilligerswerrek
wou gae doe. In gezie m'n liefde voo de Zêêuwse taele, zou ik m'n tied 't
liefste bestee an de Zêêuwse Dialect Verênigienge. Kees zei: Dan mommun
gauw bie mekaore koffie drienke om dae is over te praeten. Ie pakte 't
voortvaerend an, want 'n paer daegen laeter zaete mun bie Kees in Kerstin
an de koffie.
Mun aode vee te bespreken over vroeger natuurlijk, mae op een gegeven
moment vroeg Kees of ik misschien bestuurslid wou ööre van de Stichting
de Zeeuwse Taele, want dae zochte ze nog iemand voo. Dat was gauw
erégeld. Toen mun bienae weggienge zei Kees: 'Mun ao de mêêste aest mee
de website, mae dae ei jie zeker ok gêên verstand van'. In wat dienk je, dat
aode 'k wél.
D'n êësten anzet was een ofspraek in Veugelwaerde mee Miel Baecke in
Kees Fraanje, want die waere ok a bezig ewist mee 'n website. Die zag
'r mooi uut, mae d'r stong nog geen informaosje in. Mun ao toen uren
zitte praete wat 'r noe eigenlijk op zo'n site most komme in wat 'r aomae
beschikbaer was. Iedereen riep vanaolles deu mekaore, mae echt duudelijk
wier 't nie. Laeter öörde 'k dat'r nog 'n aore site was, mae dè konne mun
niks mee doe, want 't wachtwoord was kwiet erocht. 'Gêên probleem', zei
Kees: 't kom aol goed.
