m
28 m
Tussen de middag was
er volop gelegenheid
even met elkaar te
praten.
Janny Hoek vertelt
haar verhaal in
Ouddorps dialect.
Hierna was Engel Reinhoudt aan de beurt. Ook deze cabaretier heeft
levendige herinneringen aan de televisie. Ja sterker nog, hij wilde wel
zo'n leven als in de film. Ook wilde hij wel zo'n nacht beleven die wordt
bezongen in het hoogste lied, maar wat hij ook 'uit de kast' haalde, het
leverde niets op. Engel haalde zelfs zijn legerkistjes uit het schuurtje, om
daar in een wulpse houding mee in bad te gaan liggen. Het baatte hem niet!
Zijn eigen vrouw zat nuchter op hem te wachten
en kijk, en zoiets zie je in die films dan toch ook
maar weer zelden!
Kwart voor twaalf werd het tijd voor een borrel
en aansluitend gingen wij lunchen. Na de
lunch kregen wij de gelegenheid om langs de
boekentafel te lopen. Ook daar lag van alles:
boeken, kalenders, agenda's, gedichtenbundels,
cd's, teveel om op te noemen. Compliment
voor de dames, die zich daar altijd weer voor
in willen zetten. Rijk is een vereniging die over
zulke vrijwilligers kan beschikken.
Na de lunch kwam Pau Heerschap met zijn
verhaal over de tv. Ja wat had hij graag iets voor
de televisie willen doen! Maar dat was vroeger
uit den boze, dat kon niet! Ik denk wel dat er met Pau een groot talent
verloren is gegaan voor de Nederlandse tv. Maar niet getreurd, nu kunnen
wij ook van hem genieten. Hij had, nadat zijn vader een traporgel gekocht
had en het bij nader inzien toch te groot was voor de kamer en daardoor
hele stukken van dit mooie orgel gesloopt moesten worden, van de
bovenbouw, die bestond uit een lijst met spiegel, de spiegel eruit gehaald en
van de lijst een denkbeeldige televisie gemaakt. Op de schuurzolder werd
dat gedeelte neergezet op een paar dozen met zeeppoeder, en daar met zijn
hoofd achter het gat, toen al, trad hij op voor vrienden en buurtgenoten.
Na Pau mocht ik mijn verhaal doen. Ik heb herinneringen opgehaald aan
de ouderwetse avonden met het hele gezin bij de kolenkachel en de tv. In
een tijd dat we nog thuis bleven voor bepaalde
programma's!
Jaap Murre had zijn trommel meegebracht en
liet horen dat hij als tamboer zijn mannetje
stond en haalt herinneringen op aan 'de
meziek' van Poofliet. Ook Thea de Bruine
kon zich nog levendig het begin van het
tv-tijdperk voor de geest halen. Zij nam de
bereikbaarheid en beeldscherpte onder de
loep. Zo wist zij zich te herinneren, toen zij nog
op een binnenvaartschip voer, dat het beeld
vaak hommeles was, maar gelukkig is ook dat
allemaal verbeterd. Het beeld is nu altijd wel
helder maar nu zijn het de programma's die
vaak zo zweverig en wazig zijn en niet van zo 'n kwaliteit dat je iets gemist
zou hebben, als je een avond geen televisie zou gekeken zou hebben.
De hekkensluiters waren Henk en Leni Blom. Zij begonnen met een kleine
Aflevering 174 winter 2011
