m
38 rn
Aflevering 174 winter 2011
Ik je ok een paer kêêr voe de dialectenverênige zien optreje.
Da klopt. Dat was op verzoek van Kees Martens. Ik kenne Kees a mun ièle
leven en di staet wat tegenover. Dan zei je gin nêê.
En zoas a ik kon zie dee je dat mie vee plezier. Of a je echt lol ei in je
dialect. Noe vin natuurluk iedere Zeeuw zun eigen durps- of streekdialect
ut mooist. Is dat bie joe ok zo?
Nou, ik proate graag mun 's hêêrenoekse dialect, 't Is lekker ruug. Grower
ok as de mééste dialectsoorten uut oare dëêlen van de provincie. A'k
kwaed bin kan ik ur êêl vee in kwiet. Nie iederéén is di van gediend. Uut
de Walchersen oek e'k di a wè un paer kêêr opmerkingen over ehad. Ja, ik
komme noe één kêêr van een katteliek durp en di wor makkeluker evloekt
as in de rest van Zêêland, dienk ik. Nie om wien of wat dan ok te beledigen,
mè je kan tur zo lekker je kwaedheid in kwiet. Da's volges mien de êënige
funksie van een vloek in 's Hêêrenoek.
Overiges vin ik ut Zêêuwsvlaams ok lekker klienke. Een Boergondies taeltje.
Ak een bitje zat bin kan'k ut ok. Dat olve Belgies. Dat nöadigt méér uut om
te eten as om te vechten. Doe me dienke an Suske en Wiske. En wat a je ok
zei: ze overaol een antwoord op.
Konijn
dat in zijn onschuld meende
aan de overkant te zijn
verwierf
een platgereden dood,
vastgekleefd aan asfalt,
nadrukkelijk geprofileerd
door Michelin en Vredestein
was na weken
zo in de weg gesleten
dat het bijna kunst leek,
Je mot ut ok 6are, ée. Luuster je dikkels ni dialectprogramma's?
Soms. Ak tied Mè ik ergere me nog a is an mensen die a ut ur zo dik
bovenop legge en dan zo naedrukkeluk dialect gaen proate. Ut mot een dêêl
van je lief weze. Ut mö bie je oare. Ak die jonges van Surrender bezig oare
wor ik glad werm. Die ouwe dur eigen voe gin meter in. Die stampe dur
gewoon oales uut..
Lest was tur op de Omroep een vraeggesprek tussen Elsa van Hermon en
Kees van Wondergem en ze praatten over een ouwe man die a
ze oallebei goed kenden. Elsa wou wete oe oud attun was..
"Dat zou ik nie wete," zei Kees. "Mè ie is a un poosje van
schoole."
Kiek. Da's zö lekker onderkoeld. En in ut dialect, op de juuste
töön uutesproke, klienkt ut twi keer zö grappig. Ik bin wè een
liefhebber van humor in gedichten en verhaaltjes. Oewel a je di
ok wee mee mot uutkieke. Sommige onderwerpen lêëne di dur
eigen nie voe. Ik lest is op een schole gedichten vooredroge
en di zatter één bie dat a goeng over een plat erêe kenien. Die
oa 'k zien ligge toen ak ur langs fiets'n. Je ziet ut dikkels op de
weggetjes ier in de buurte. Triest, mè ik von't zelf wè mööi. Ik oa
ut in 't Nederlands eschreve en 't was moeiluk te vertaelen. Mè
toch: een stikje polderpoëzie.
alsof hij lag te wachten
tot iemand hem begreep
Ik kan me voorstelle a je dat oard a je dan nie percies weet oe
a je di op mö reagere. Je kiekt op een oare maniere tegen een
dööd bêêst an. Di was een missie in de klasse dat a begon te
janken. Ze wier ok nog kwaed op me. Ze oa wat mie kenienen. Ik
zei a ik dat bêêst nie dööderejen oa. Mè di goeng ut nie om. Ik
mocht ur nie zo over proate. Zö zie je a zö'n gedichtje toch méér
los kan maeke as a je zelf dienkt.
