Aflevering 174 winter 2011
maor onderdtwintig jaor is wel wee de limiet.
Ze zullen nao de maone op vakantie gaon,
wan daor èn z' uddere twêêde weuning staon.
Om te kunnen praoten moe je dan betaolen
mao ze gaon 't wè realtime voo je vertaolen.
Het lêêren van een andere taol dus gêên zin
èn de vriigekommen tiid vul je zelf maor in.
Maor elke klasse et vaneigen een psychiaoter
wan dat èn de kinders ard nodig voo laoter.
Zonder die begeleiding gaon z' er nii raoken
èn da kun je in een modèrnen tiid nii maoken.
De wèreld wor dan vanuut Azië geregeerd
wan in 't westen èn ze te lange potverteerd.
Daor èn z'een openluchtmuseüm van gemaokt
om te laoten zien oe da j'an de grond geraokt.
Gelukkig gao gêên méns dl riimpje nog verstaon
wan het dialect et ondertussen toch afgedaon.
Eigenlijk bèn 'k bliië mee mijn leven vandaoge
wan over onderd jaor da bluuf toch een vraoge.
Leen de Jonge
Evergem, voorjaor 2010
Tilleviesie
't Was 1951, begin oktober. We weunden in een klein durpje onder de dunen
in Schouwen.
M n maats en ik deeë in radio, dat wil zegge, me bouwden eenvoudige
toestelletjes en repereerden zo wat vö d'n dezen en genen. Want vee geld
om me nie.
De Voader van eên van m'n vrienden kocht wé 's een radioblaedje, di
stong een verhael in over tilleviesie, behalve 't geluud kó j ök zië wat d'r
gebeurden. Philips was begonne mee experimentele Televisie". Rond
Eindoven krege perseneel van die febriek aollemaele een tilleviesie toestel
in uus. Ze moste dan goed kieke en dan netjes an der baes vertelle 'oe 't
'overgekomme was.
Op een goeien dag, eind september 1951 stong d'r in de Zurrekzeêse
Nieuwsbode een ankondegieng dat d'r op 't durp in aollebei de café's een
tilleviesiedimmonstratie zou weze.
Ons d'r netuurlijk nae toe. Eést nae' t êne café, dat was meêr vó gewone
mensen, 't Was d'r a stik druk. Op een ver'oöging stong een kasje mee een
klein schermpje, wae een blauwig beeld op te zien was. 't Geluud wou nie
erg. Een paer mannen waere zenewachtig an 'toestel an 't rommelen, ma
geluud kwam der nie.
't Zaeltje liep langzaem leeg en in optocht giengen me nae 't aore café.
Dat was eigelijk meêr vó de betere stand, ma ja, me wilden toch wé die
tilleviesie zië.
Noe mo'k even terug nae de middag dae vó, want in dat café waere mannen
in witte jassen bezig een gróte arke op 't dek an 't zetten. D'n énen stong
benee in 't café bie't tilleviesietoestel en d'n anderen stong boven op
