Aflevering 174 winter 2011
47
't dek an dien arke te draoien. Ze riepe nae mekaore: "Een beetje naar
rechts, nee, een beetje naar links". Jaopje, nie zo'n eêlen braoven, stong
d'r bie te kieken. Die man van benee zei: "Jongen, wil je wat verdienen?"
Nou dat wilde Jaopje wé. Ie most de boodschappen van benee nae boven
overbrienge. Die man binnen riep dan: "Nog een klein beetje naar rechts"
en Jaopje riep dat dan in Goed Schouws nae boven. Tot die man benee zei:
"Nou heeft die stommeling hem weer teveel naar rechts gedraaid". Dus
Jaopje riep nae boven: "Noe ei die stommelieng een weer te vee nae rechs
gedraoid". Uuteindelijk is 't goed gekomme.
's Aevens dus, zo even aolf achte begon 't volk te kommen. Jewan, de
gelegenheidsober in een wat sleets zwart pak stong bie de deure. D'r stong
een bord "consumptie verplicht". De mensen keke d'r is nae, waerop Jewan
zei: Da betekent da je wat mot gebruke".
Eénmael binnen stroomden de zael a gauw vol. Op 't toneel stong wee zo'n
kasje mee een blauwig schermpje, 't kastje leek een bitje op een ondekot.
Ma geluud was ter in ieder geval.de mensen zeien tegen mekaore: "Wat een
schel geluud, 't doe zeer an j'n óren". Ja, me waere dat doffe geneuzel van
de middengolfradio's gewend en dit was FM geluud, a zei gin mens dat wat.
De cafébaas in Jewan adde de bestellingen opgenome, een flesje limenaode
was t goedkoopste. M'n maat most niks dat zat nie êlemaele goed, ma ie
mocht bluve. Op het schermpje was een woest wapperende vlagge te zien,
mee meziek d'r bie.
De cafébaes, die ok verstand van electrisch en radio ad, most het noe
alleëne doe, want de heren in de witte jassen vertrokken, ze moste nog
êlemaele nae den Aeg.
'"t Wooi nog a bie die tillviesie", zei iemand, "mó je die vlagge us zié".
Tegen achte verdween de vlagge en kwam d'r een juffrouw mee opgestoke
aer vertelle, dat dit 'de eerste televisieuitzending was van de Nederlandse
Televisiestichting'. Langzaem verdween de juffrouw nae boven in 't beeld,
ma ze kwam van onder wee te voorschien. Een paer jonges riepe uut de
zael: Bin d'r vó ons ok nog een paer bie?" De cafébaes riep:
Stilte", en draoiden an een paer knopjes. Noe bleef de juffrouw
op der plekke.
Even laeter, precies om acht uure begon 't journaal van
Polygoon, mee die zelfde stemme as m'n altied in de bioscoop
oörden. Alleen was dit nieuws gin vier weken oud, ma van
vandaege. Toen't journaal ofgeloöpe was, wier d'r een
toneêlstik angekondigd. Me bleve d'r even nae kieke, ma 't
was ma zo'n klein beeldje, da je bienae niks zag .En trouwens,
je kende d'r gin mens van. Toneel bie de uutvoering van de
meziek was wat anders, dae speelde t'aolve durp in mee, en die
kenden me wé.
Tilleviesietoestellen waere erg diere, je zag der nog nie vee, de smid ao der
a gauw eêne, nog een paer wienkeliers. Bie ons thuus ammen in november
1957 de eêste tilleviesie, ók nog mee zo n'eêle oöge antenne. Me konne
Lopik, de Nederlanse zender, en België ontvange. Dat was al eël wat.'t
Beeldscherm was a véé groöter as van die eêste kastjes.
Pas véé laeter kwam d'eêste kleuretilleviesie, dat was nog 's wat.
An de rand van 't durp weunde Klaos méé z'n vrouwe in een klein uusje.
