In de Vossenkuil is inmiddels het derde Thools Dictee gehouden met als kern St.-Philipsland. Wordt vervolgd, als het aan jouw ligt? Het is de bedoeling, dat we alle kernen van de gemeente Tholen een keer centraal stellen bij het dictee. Dus na acht dictees zijn we rond. Anna Jacobapolder en Sint Philipsland zijn dit jaar gezamenlijk aan de beurt. Dialect is dialect en we werken bij elk dictee met onze schriefwiezer. Dit om discussies te voorkomen. Je kunt stellen dat we elk jaar dezelfde noten gebruiken, maar dat de melodie wordt afgestemd op de plaats die dat jaar in het dictee centraal staat. Wij zij weliswaar één gemeente, maar elke kern heeft zijn eigen karakteristieken en het is gewoon leuk om die in zo'n dictee de revue te laten passeren. Rie Rosmolen M'N STIKJE Opa Kees M'n opoe van moeders kant was 'n van den Hoven of zoas bie ons zehhe 'n van den 'Oven. D 'r vaoder was Kees van den 'Oven en die ek nog hekend. Omdat mien moeder 't dan over opa Kees oa, zeiden ik natuurluk ok Opa Kees. Op 't leste van z'n leven was 'n koleboer. Ie weunden samen mee opoe Thona op 'n bovenuusje in de Noordstraete op Poflie naest het 'uus van ome Jewannes en tante Merie. Ome Jewannes oa de verkóöp van kolen destieds overgenome van opa Kees. In die tied, ik praete over eind vuuftiger jaeren, was opa Kees al stokoud. Ma die ei wat klaerhemaekt in z'n leven. Ie ei van aolles gesjouwd tot atten dus uuteindeluk koleboer is geworre. Ie ei messelaer gewist, op 't land hevroet, op de meule hewerkt en altied vee heröökt en hepruumd en nog mêêr hedronke en dan nie allêên koffie. Dat 'n messelaer was gewist kon je merke op 't lest van z'n leven toe a z'n hedachten achteruutgienge en ie mee potlööd tekeniengen maekten van 'uuzen en de kerreke mee minitieuze weerhaeve van de stenen. Dit aolles op d'achterkant van 'n rolle b'angsel. Eén van z'n stunten is hewist dat ze, toen a ze an de gröote kerreke op Poflie bezig waere an 't onder'oud, um aodde uuthedaegt om op z'n sokken as 'n koorddanser over de nok van 't kerkedek te loopen. Noe most je net tegen Kees van den 'Oven zehhe dat 'n iets nie durfden. En jawel 'oor, um z'n klompen uuthedaen en z'n lere sokken - die droehe ze toen nog in d 'r klompen - en um op 'n ladder tegen het schuine dek op en dae gieng 'n op z'n zwarte deur opoe eihenhebreide sokken over de nok van af d'n toren naer d'aore kant en terug. Aodden weer 'n paer borrels verdiend. Op d'eihe meniere liet um z'n eihe vastbinde an de wieken van de meule en draoiden ie zeker twintig keer deur de rondte. Weer 'n borreltje of wat verdiend. Noe liektet net of opa Kees nie anders dee dan drienke, mar dat is geen waer 'oor. Ie lusten ze hraeg, mar die bin d 'r wel mêêr op deze aerdklööt. Aflevering 178 winter 2012

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2012 | | pagina 51