m
52 nra
VERHALEN EN GEDICHTEN
Keesje
Keesje wier ehböre op een oefje in 't laege land van Schouwen. Ie was ter
ene van een flienke kro. Nie den oudsten, in ök nie den jongsten. Zen vaoder
in moeder waere streng in 't gelaof, dus Keesje wier zö opehvoed. Logene
mocht nie, in as je vloekte, of steelde, dan kwam je nie in den emel. Mit nie
vloeke, Keesje gin moeite. Ie öórde dat nooit, dus ie wist nie oe of dat
most. Mit stelen was dat een beetje moeilijker. Men wille toch aomae waas
wat wat nie van ons is?
Op een dag strukelde Keesje. Ie liep wi es te strunen op 't aarf van de buren,
't Was voorjaer, in dus schöónmaektied. Jewanna de kasse
schöönehmaekt, in toen ze een medecinedöösje ni bute ehgooid. 't Was
van kerton, mit een dekseltje. Wat een mooi doosje was dat, in wat kon je
daer mooie diengetjes in bewaere. Ma ie mocht et nie want dan zou ten
stele. Drie keer liep ten der langs, in keek ten der nie niBie de vierde keer
den 't nie mi. Ie raepte't op in stak et in zen zak. As ze 't noe ma nie zaege,
dat et weg was. Zou den't trug laage?
Toen Jewanna Keesje zag loape, riep ze:,.Keesje bie 't raem van de keuken
lei een döösje bute. Da's vö joe."
Keesje wier êêst wit, in toen rööd, ma zei niks. Ie ehstole! Keesje gieng nir
uus in lei 't döösje bie zen spulletjes. Gröös was ten der nie op. den noe
mar even ehwacht, wat een mooi döösje ten dan noe aod. Een poosje ei
ten 't nog bewaerd, toen ei ten 't wegehgööid.
't Leven is vö een kind soms ma moeilijk. In vè Keesje bleef et moeilijk.
Buurman Jan woonde an de andere kant van de wegt.
Buurman was nie ehtrouwd, dus ie gin kinders. Ie
woonde op net zo'n oefje as Keesje zen vaoder. Der
was èèn verschil. Bie buurman stienge böömen.Vier
pereböömen.
Drie steenperen, in een perebööm wi nooit wat an
kwam, want die bloeide nooit.
Keesje kwam nog a's bie buurman, want die was
aoltied aordig. In, in uus den een diengetje an de
mure, dat was zo mooi. As 't regende stieng der een
vintje bute, in as 't mooi weer was een wuufje. Oe
bestaet et!
Ma dat voorjaer gebeurde der een wonder mit die
perebööm wi nooit wat an kwam. De bööm bloeide! 't
Was zö mooi. In toen den uutehbloeid was, ienge der
een vracht mit peertjes an. 't Zoue wè stêênperen
weze, in di kon je niks mee doe. Buurman zou ze wè
plokke, ie der noe genog.
Toen ze grööter wiere, waere ze toch anders dan
stêênperen. As ten uut schole kwam, dan gieng
Keesje nog a es kieke. Op een keer lag ter ene op de
grond. Keesje neep ter es in. Ie was nie steenard. Ie
beet ter es in, in dat smaekte best goed, a was ten
nog nie riepe. Keesje vond dat ten nie ehstole Die
pere lag op de grond, in as ten bleef lage, dan zoue
Aflevering 178 winter 2012
.IT'"
Mf
